ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΑΓΙΟΣ  ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ   Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός (329  – 25 Ιανουαρίου 390 ), γνωστός και ως Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και Γρηγόριος της Ναζιανζού, ήταν Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως τον 4ο αιώνα μ.Χ. Θεωρείται ευρέως ως ο πιο ταλαντούχος ρήτορας μεταξύ των Πατέρων της Εκκλησίας. Ως κλασικά εκπαιδευμένος ομιλητής και φιλόσοφος του Ελληνισμού, κατάφερε να συνδυάσει τον Ελληνισμό με την πρώτη εκκλησία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Γρηγόριος είχε σημαντικό αντίκτυπο στη διαμόρφωση της Τριαδικής θεολογίας τόσο μεταξύ των ελληνόφωνων και λατινοφώνων θεολόγων και έγινε γνωστός ως «Τριαδικός Θεολόγος». Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Επίσης ήταν φίλος με δύο αδέρφια, το Βασίλειο και τον Ιωάννη. Ο Γρηγόριος είναι άγιος και της Ανατολικής και της Δυτικής Χριστιανικής Εκκλησίας. Στη Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία θεωρείται ως ένας από τους Δασκάλους της Εκκλησίας - στην Ανατολική Ο

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ  ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ  ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ Ο μέγας ανάμεσα εις τους διδασκάλους της Εκκλησίας Άγιος Κύριλλος, ήτον κατά την Πατρίδα Αλεξανδρεύς, από γονείς ευσεβείς και ευγενείς, ανεψιός εξ αδελφής, Θεοφίλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Ανατραφείς δε ελευθερίως, έγινε πολλά δόκιμος εις την φιλοσοφίαν ομού και αρετήν· ήτον εντελώς γεγυμνασμένος εις τα Ελληνικά, και Ρωμαικά βιβλία, και πεπαιδευμένος, τόσον εις όλην την έξω σοφίαν, όσον και την έσω και πνευματικήν· εσχόλαζε πάντοτε εις την ανάγνωσιν και μελέτην των θείων Γραφών. Όθεν και ο θείος του Θεόφιλος, βλέπωντας εις αυτήν τοσαύτην μεγάλην σοφίαν και αρετήν, τον συνηρίθμησεν εις τον Κλήρον της Εκκλησίας, χειροτονήσας αυτόν Αρχιδιάκονον. Και λοιπόν, ήτον τότε ο Άγιος πεφυτευμένος εις το περιβόλι της Εκκλησίας του Χριστού, ωσάν ένα ευωδέστατον, και ωραιότατον κρίνον, το οποίον ανθούσε μεν, με την καθαρότητα και τας λοιπάς αρετάς, ευωδίαζε δε όλον το πλήρωμα των πιστών, με την οσμήν τη

Ο  Μέγας Αθανάσιος Βίος και πολιτεία Είναι κοινή διαπίστωση, μα και λυπηρά δυστυχώς, στις ημέρες μας αντιστραφήκανε οι όροι. Οι όροι της λογικής, της τάξεως και της ευπρέπειας. Τα κάτω, τα μικρά, τα ανάξια λόγου τα βάλαμε στα επάνω σκαλοπάτια της κλίμακος των αξιών και τα μεγάλα στα χαμηλά. Σεβόμαστε, αναγνωρίζουμε και ηρωποιούμε τους μικρούς, τους ανάξιους, αντί τους μεγάλους και τους άξιους. Τους μεγάλους ευεργέτες της ανθρωπότητας, τους κορυφαίους της επιστήμης, των τεχνών και των γραμμάτων, τους ήρωες της πίστεως και της πατρίδας τους περιφρονούμε, δεν τους αναγνωρίζουμε. Είμαι βέβαιος ότι, οι περισσότεροι, της νέας γενιάς, γνωρίζουν πιο πολλά για τους διάφορους ηθοποιούς, τραγουδιστές, χορευτές, ποδοσφαιριστές, παρά για τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, για τον Θεμιστοκλή και τον Αλκιβιάδη, για τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη και τους άλλους ήρωες της πατρίδας μας, που όμως ένεκα της θυσίας τους απολαμβάνουμε εμείς τώρα την ελευθερία μας. Για τον άγιο Α