ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Σύντομα βιογραφικά στοιχεία της Οσίας Πελαγίας. Η Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη.Η  μητέρα της ήταν από   τὸν Τριπόταμο της Τήνου καὶ ανήκε στην  οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε τὸ 1752 στὸ χωριὸ Κάμπο τῆς Τήνου και  το  κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Απὸ διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Ἡ οικογένεια της διακρινόταν για την αγνή πίστη καὶ την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη. Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ὁ πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών καὶ  έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα τοῦ Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Ἐκεῖ ἡ Λούκια ἔμεινε τρία χρόνια καὶ συχνὰ επισκεπτόταν τὴν άλλη θεία της, ποὺ ήταν μοναχή στὴ Μονὴ Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν’ ακολουθήσει τον μοναχικὸ βίο καὶ σε ηλικία 15 χρόνων μπήκε στὸ Μονστήρι σαν δόκιμη, υπὸ την επίβλεψη της θείας της, μοναχής Πελαγία

ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ  ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΑΛΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ   ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ Θεέ μου, Συ που δέχτηκες την θυσία του Αβραάμ,  που είδες με συμπάθεια την ολοκαύτωση τον Ιεφθάε,  που δεν περιφρόνησες τα δώρα του Άβελ,  που για χάρη του Σαμουήλ του (αγαπητού) παιδιού Σου ανέδειξες την Άννα προφήτιδα.  Αυτός Κύριέ μου, Κύριε, για χάρη εμού του δούλου Σου,  δέξου την ψυχή της καλής μου μάνας. Λάβε υπόψη Σου, Κύριε, τους κόπους  και τους μόχθους που κοπίασε για μένα.  Θυμήσου, Κύριε, τους στεναγμούς και τα δάκρυα, που έχυσε,  όταν έφυγα από τα χέρια της προς Εσένα.  Θυμήσου, Κύριε, τους μαστούς που θήλασαν εμένα τον ταπεινό,  για να χαρεί τη νιότη μου και δεν απήλαυσε.  Δέσποτα, μη λησμονήσεις ότι ούτε για μία ώρα δεν μπορούσε να με αποχωρισθεί  και με αποχωρίστηκε για πάντα.  Θυμήσου, Δέσποτα, Συ, που τα ξέρεις όλα,  ότι, όταν επρόκειτο να χαρεί από εμένα,  τότε της στέρησα τον εαυτό μου για το όνομά Σου.  Μη ξεχάσεις, δίκαιε, τους σπαραγμούς της κ

Ο Προφήτης Ηλίας στην εποχή του και στα έσχατα  † Π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)  «Ως εδοξάσθης, Ηλία, εν τοις θαυμασίοις σου. και τις όμοιός σοι καυχάσθαι; ο εγείρας νεκρόν εκ θανάτου και εξ άδου εν λόγω Υψίστου. ο καταγαγών βασιλείς εις απώλειαν και δεδοξασμένους από κλίνης αυτών. ο ακούων εν Σινά ελεγμόν και εν Χωρήβ κρίματα εκδικήσεως. ο χρίων βασιλείς εις ανταπόδομα και προφήτας διαδόχους μετ' αυτόν. ο αναληφθείς εν λαίλαπι πυρός εν άρματι ίππων πυρίνων. ο καταγραφείς εν ελεγμοίς εις καιρούς κοπάσαι οργήν προ θυμού, επιστρέψαι καρδίαν πατρός προς υιόν και καταστήσαι φυλάς Ιακώβ. Μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα.» (Σ. Σειρ.48,11) Ο προφήτης Ηλίας, ο μέγιστος των Προφητών.  Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, που όλες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, πάνω στο οποίο ο Προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο τη θυσία του, όταν από

Εξομολόγηση πόνου κεγχριαίου λευίτου. Βροχή, αστραπές και βροντές ταράζουν την αποψινή νύχτα. Η καταιγίδα χτυπά δίχως έλεος το ξύλινο καλυβάκι μου.  Οι κορφές του Χολομώντα φεγγοβολούν από τις συχνές αστραπές.  Τα λαγκάδια κ’ οι βουνοπλαγιές μεταφέρουν έντονα τον ήχο των κραυγών τ’ ουρανού. Κάθομαι στο γραφείο μου κι απ’ το παράθυρο θαυμάζω τα μεγαλεία του Θεού! Ωστόσο δε μπορεί να ησυχάσει ο πόνος της ψυχής μου για την κατάντια μας, την κατάντια της πολύκλαυστης Πατρίδας μου. Μα ο μεγαλύτερος πόνος έρχεται από μια σιωπή! Μια σιωπή που δεν μπορώ να ερμηνεύσω. Μια σιωπή που ίσως δεν θέλω ν’ ακουμπήσω γιατί φοβάμαι πως θα γιγαντωθεί ο πόνος μου. Είναι η σιωπή της μάνας μου, της μάνας μου διοικούσας Εκκλησίας!  Είναι η σιωπή των περισσοτέρων πατέρων μου, των Επισκόπων! Είναι μια σιωπή που με πληγώνει και με αχρηστεύει. Θέλω τη μάνα μου να βγει μπροστά όπως έκανε τόσους αιώνες.\ Να δώσει το έναυσμα του αγώνα, πρώτα για μετάνοια και πνευματική ζωή κι έπειτα για αντίσταση στ

«Μελαγχολικαί ενοράσεις» Παραθέτουμε ένα προφητικό και αρκετά επίκαιρο άρθρο του αειμνήστου Γέροντος Θεόκλητου Διονυσιάτου που δημοσιεύτηκε στον Ορθόδοξο Τύπο στις 23 Νοεμβρίου 2001 και που αναφέρεται στην εισβολή των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα. Το άρθρο του Γέροντος Θεόκλητου είχε τίτλο: «Μελαγχολικαί ενοράσεις» Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτη μού θύμισαν κάποιες συζητησεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρείς, ωσάν από προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απιθάνων εθνικών καταστάσεων. Και ποιές καταστάσεις είναι αυτές; Ότι, ταχα, η  Ελλάς, σταδιακώς, δεν θά συρρικνωθεί μέν εδαφικώς, αλλά θά κατακτηθεί εκ των ένδον από τό  Ισλάμ! Και εστήριζαν τον ισχυρισμόν των, στις ηλεγμένες πληροφορίες, όπως έλεγαν, πού τούς μετέδιδαν παλαιοί φίλοι τους κορυφαίων πολιτικών θέσεων, πού τούς επεσκέπτοντο στην  Ερημο

Η Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς   Στο τέλος   του 3ου αιώνος επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού στα μέρη της Μικράς Ασίας ζούσε ένα αντρόγυνο χριστιανών, ο Δωρόθεος και η Ευσεβία. Διακρινόταν για τη βαθιά και συνειδητή πίστη στον ένα και αληθινό Θεό, για τα έργα της φιλανθρωπίας, για τη συνετή ζωή τους. Το αντρόγυνο αυτό βίωνε έναν κρυφό πόνο. Δεν είχαν αξιωθεί να αποκτήσουν παιδί που θα τους έδινε μεγάλη ευτυχία και θα κληρονομούσε και τα πλούτη τους. Ο πόνος εντούτοις δεν τους απογοήτευσε. Δεν τους παρέσυρε στο να βλασφημήσουν κατά του Θεού. Αντίθετα. Λαμβάνοντας υπόψη τους τόσα αγιογραφικά περιστατικά γονέων που δεν είχαν τέκνα και απέκτησαν μετά από θερμή προσευχή, κατέφυγαν σ’ αυτό το ισχυρό όπλο. Ο δε Κύριος άκουσε τις θερμές προσευχές του Δωροθέου και της Ευσεβίας και τους αξίωσε να αποκτήσουν ένα κοριτσάκι το όποιο βάπτισαν Κυριακή, επειδή γεννήθηκε την ημέρα αναστάσεως του Χριστού. Ανατροφή «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» Ευγνώμονες τώρα προς τον Θεό, οι ευτυχείς