ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Η κλήση των μαθητών  Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης & Αλμωπίας Ιωήλ «Εκάλεσεν αυτούς» Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Χριστός προσκαλεί τους τέσσερις πρώτους μαθητές να Τον ακολουθήσουν, τον Πέτρο και τον Ανδρέα αλλά και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους αδελφούς. Στα ιερά Ευαγγέλια δυό φορές φαίνεται να καλεί ο Χριστός τους μαθητές αυτούς. Η πρώτη κλήση ήταν δοκιμαστική, ενώ η δεύτερη οριστική και γίνεται στο χρονικό διάστημα που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε δολοφονηθεί από τον Ηρώδη. Η σημερινή κλήση που περιγράφεται στο ανάγνωσμα είναι η δεύτερη, που όπως είπαμε είναι και η οριστική. Η ποιότητα ζωής των Αποστόλων Τι άνθρωποι ήταν αυτοί οι ψαράδες που κάλεσε ο Κύριος για να γίνουν μαθητές του; Ήταν άνθρωποι ταπεινοί, αγράμματοι και αφανείς κοινωνικά. Δεν ανήκαν στην τάξη των Φαρισσαίων και των νομικών. Ο Βασίλειος ο Σελευκείας παρατηρεί: «ζητώντας ο Κύριος ανθρώπους να παιδεύσουν την οικουμένη παρέβλεψε πόλεις, δήμους και βασιλείες. Απεστράφη τους ανθρώπους του

ΑΓΙΟΙ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν...... Πρός   Κορινθίους  Α΄  Επιστολής Παύλου    δ΄ 9-16 Αδελφοί, ο Θεός ημάς τους Αποστόλους εσχάτους απέδειξεν ως επιθανατίους,  ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω και αγγέλοις και ανθρώποις.  Ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί· υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταίς ιδίαις χερσίν· λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, δυσφημούμενοι παρακαλούμεν· ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα, έως άρτι. Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ᾽ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ᾽ ου πολλούς πατέρας· εν γαρ Χριστώ ᾽Ιησού διά του Ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα. Παρακαλώ ούν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε. ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα) 9 Κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς ο

 Ένας φλογερός υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και ένας πολυγραφότατος εκκλησιαστικός συγγραφέας Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ  Ανάμεσα στους μαχητικότερους αντιαιρετικούς διδασκάλους και πολυγραφότερους εκκλησιαστικούς συγγραφείς της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως εξέχουσα θέση κατέχει ο τιμώμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 15 Ιουνίου Άγιος Ιερώνυμος, ο οποίος διακρίθηκε ως ο κατ’ εξοχήν ερμηνευτής της Αγίας Γραφής και αναδείχθηκε ως ο πατήρ της αγιολογίας, της ιστοριογραφίας και της μετάφρασης. Ο πεντάγλωσσος Άγιος Ιερώνυμος υπήρξε άνθρωπος της ολόθερμης προσευχής και της αυστηρής ασκήσεως και κατέστη γνήσια εικόνα της αγιότητος του Θεού, αφού ελκύστηκε από τον ασκητικό τρόπο ζωής της Ανατολής και εγκολπώθηκε ψυχή τε και σώματι τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό και υπερασπίσθηκε με ξεχωριστή αφοσίωση την αλήθεια της ορθής χριστιανικής πίστεως, αφού σύμφωνα με την άποψή του αποτελούσε τη θεμελιώδη αρχή για τη σωτηρία του ανθρώπου. Παράλληλα αναδείχθηκε χάρη στον ακάματο θεολογικό

Μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων, αρχίζει η νηστεία των Αγίων Αποστόλων. Η νηστεία αυτή είναι από τις παλαιότερες που έχει καθιερώσει η Εκκλησία μας. Πρώτος ο Μέγας Αθανάσιος γύρω στο 357 αναφέρει νηστεία μιάς εβδομάδος μετά την Πεντηκοστή. «Τη γαρ εβδομάδι μετά την αγίαν πεντηκοστήν ο λαός νηστεύσας εξήλθε περί το κοιμητήριον εύξασθαι». Οι Αποστολικές Διαταγές, που περιλαμβάνουν πανάρχαιες εντολές και παραδόσεις της Εκκλησίας μας, αναφέρουν την νηστεία των Αποστόλων μία εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή, δηλαδή μετά την εορτή των Αγίων Πάντων, αναφέροντας ταυτόχρονα ότι την εβδομάδα της Πεντηκοστής καταλύουμε όλα: «Μετά ουν το εορτάσαι υμάς την πεντηκοστήν εορτάσατε μίαν εβδομάδα και μετ’ εκείνην νηστεύσατε μίαν, δίκαιον γαρ και ευφρανθήναι επί τη εκ Θεού δωρεά και νηστεύσαι μετά την άνεσιν». Επειδή οι απόστολοι είχαν αρχίσει το κήρυγμα μετά την Πεντηκοστή, οι ημέρες που την ακολουθούσαν αφιερώθηκαν σε αυτούς. Η χρονική διάρκεια αυτής της νηστείας είναι μεταβλητή, επειδή η

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Οι δεσμοί με τους Φίλους μας του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Διδάκτωρος Θεολογίας  Η Κυριακή των Αγίων Πάντων, είναι μια εορτή των ανθρωπίνων ψυχών που βρίσκονται εν «ουρανοίς», που αγαπούν και πρέπει να τους αγαπάμε, που παρεμβαίνουν σε κάθε τι που μας συμβαίνει και ακόμα περισσότερο «χαλάν», θα λέγαμε στην καθομιλουμένη γλώσσα τα πράγματα, εξαιρέτως δε της Παναγίας. Οι Άγιοι Πάντες μας «χαλάν» τα σχέδια προς το καλό και προς προσανατολισμό της πορείας μας.   Ακόμα και τα Ιερά λείψανα τους μετέχουν στην παρούσα ζωή και την άλλη: «καθάπερ οἱ λιμένες ὑποδεχόμενοι τὰ πλοῖα   πολλοῖς   κύμασι   περιαντληθέντα   ἐν   ἀσφάλεια καθιστῶσιν,   οὕτω   δὴ   καὶ   τῶν   μαρτύρων   αἳ   θῆκαι ὑποδεξάμεναι   τὰς   ἡμετέρας   ψυχὰς   βιωτικοῖς   πράγμασι περιαντλουμένας   ἐν   πολλῇ   καθιστῶσι   γαλήνῃ   καὶ ἀσφάλεια»[1].   Σε αυτήν την εορτή δεν ευχαριστούμε μόνο τον θεό που μας γέμισε με  αγίους, από κάθε ηλικία, από κάθε επάγγελμα, από κάθε κοινωνική τάξη, από κάθε δι