ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Ο κουρέας και ο Θεός (Υπέροχη ιστορία)
Μια φορά πήγε ένας άντρας στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα.
Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισαν να συζητάνε. Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του Θεού.
Ο κουρέας αμέσως αναφώνησε: «Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει».
«Γιατί το λες αυτό;» ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε: «Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι;
Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;
Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος.
Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονά να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται».
Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση.
Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε.
Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακριά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος.
Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο.
Τότε είπε στον κουρέα:
«Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!»
«Πως μπορείς να το λες αυτό;» ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.
«Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;»
«Όχι!» απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: «Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακριά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ’ έξω».
«Μα… οι κουρείς όντως υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα».
«Ακριβώς!» απάντησε ο πελάτης. «Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης υπάρχει! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε αυτόν και δεν αναζητούν σε αυτόν βοήθεια.
Γι’ αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο».
πηγή : https://perivolipanagias.blogspot.gr/2015/01/blog-post_165.html
Η Κρυμμένη Ευτυχία
Στην αρχή του χρόνου συγκεντρώθηκαν τα ταγκαλάκια, όπως τα αποκαλούσε ο Άγιος Παΐσιος, και αποφάσισαν να κάνουν μια φάρσα με τους ανθρώπους. Ένα από αυτά είπε:
-Τι θα λέγατε να κάναμε λίγη «πλάκα» με τους ανθρώπους, αφαιρώντας τους κάτι;
Μετά από πολλή σκέψη το πιο μικρό είπε: Ας τους πάρουμε την ευτυχία. Το πρόβλημα όμως είναι πού να την κρύψουμε, ώστε να μην τη βρούνε.
Κάποιο πρότεινε: Να την κρύψουμε στην κορυφή του ψηλότερου βουνού του κόσμου.
-Όχι. Είπε κάποιο άλλο. Οι άνθρωποι διαθέτουν τεράστια δύναμη. Κάποιος θα μπορούσε να πάει να τη βρει και τότε όλοι θα μπορούσαν να ξέρουν πού να την αναζητήσουν.
-Τότε να την κρύψουμε στο βυθό της θάλασσας, πρότεινε ένα άλλο ταγκαλάκι.
-Όχι, έχουν υπερσύγχρονα υποβρύχια και πολύ σύντομα θα τη βρούνε, αντέτεινε το πρώτο.
-Να τη φυγαδέψουμε σε ένα μακρινό πλανήτη, πρότειναν εν χορώ κάποια άλλα.
-Τα διαστημόπλοια πάνε κι έρχονται στο διάστημα. Θα την ανακαλύψουν και θα επαίρονται και θα αλαλάζουν ως νέοι μαραθωνοδρόμοι…
Ένα ταγκαλάκι καθόταν σιωπηλό, ακούγοντας προσεκτικά και αναλύοντας σοβαρά κάθε πρόταση.
-Νομίζω, είπε στοχαστικά, υπάρχει ένας χώρος τον οποίο οι άνθρωποι ποτέ δεν θα τον ψάξουν.
Όλα ξαφνιάστηκαν, αλληλοκοιτάχτηκαν και ρώτησαν ταυτόχρονα.
-Πού δεν θα ψάξουν;
-Βαθιά μέσα τους. Εκεί θα κρύψουμε την ευτυχία. Οι άνθρωποι θα είναι τόσο απασχολημένοι ψάχνοντας παντού, πέρα από τους εαυτούς τους, που ποτέ δεν θα τη βρούνε!
Όλα τα ταγκαλάκια συμφώνησαν. Από τότε ο άνθρωπος δαπανά τη ζωή του ψάχνοντας για την ευτυχία του χωρίς να γνωρίζει ότι αυτή βρίσκεται μόνο μέσα του.
«Η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν». (Λουκ 17,21).
πηγή :http://www.imartis.gr/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου