ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

  Εις την Δευτέραν Παρουσίαν του Κυρίου                                                                             Αγίου Κυρίλλου, Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων Διακηρύττουμε παρουσίαν Χριστού, όχι μόνον μίαν, αλλά και δευτέραν πολύ καλλιτέραν της προηγουμένης· διότι η πρώτη αποτελούσε επίδειξιν υπομονής, ενώ η ερχομένη φέρει το στέμμα της θείας Βασιλείας. Πράγματι στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν τα πάντα, ως επί το πλείστον, είναι διπλά· διπλή γέννησις, μία από τον Θεόν προαιωνίως και μία από την Παρθένον στους εσχάτους καιρούς· δύο κάθοδοι· μία η αφανής «ως επί πόκον» και Δευτέρα η ένδοξος και επιφανής, η μέλλουσα. Κατά την πρώτην παρουσίαν εσπαργανώθη στην φάτνην, στην Δευτέρα «αναβάλλεται(ενδύεται) φως ως ιμάτιον». Στην πρώτην «υπέμεινε σταυρόν αισχύνης καταφρονήσας», στην δευτέραν θα έλθη δοξαζόμενος, δορυφορούμενος από στρατιές αγγέλων. Δεν μένουμε λοιπόν στην πρώτην μόνον παρουσίαν, αλλά προσδοκούμε και την δευτέραν…Έρχεται ο Σωτήρ όχι για να δικασθεί πάλιν, αλλά για να δ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ   Ο Χριστός θα έρθει να μας κρίνει με κριτήριο  την   αγάπη   π.Αλέξανδρος Σμέμαν Την παραμονή της Κυριακής της Απόκρεω, η Εκκλησία μας καλεί σε μια παγκόσμια ανάμνηση όλων «των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς, έπʹ ελπίδι αναστάσεως, ζωής αιωνίου». Αυτή πραγματικά είναι η μεγάλη μέρα της Εκκλησίας κατά την οποία προσευχόμαστε για τα κοιμηθέντα μέλη της. Για να καταλάβουμε το νόημα που υπάρχει στη σχέση της Μεγάλης Σαρακοστής και της προσευχής για τους κοιμηθέντες θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης.  Ο Χριστός δεν άφησε στους μαθητές Του μια διδασκαλία ατομικής σωτηρίας, αλλά την «καινή εντολή» του «αγαπάτε αλλήλους» και πρόσθεσε: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (ιωαν. 13,35).  Η αγάπη επομένως είναι το θεμέλιο και η ουσία της ζωής της Εκκλησίας η Οποία, κατά τον γιο Ιγνάτιο Αντιοχείας, είναι «ενότητα πίστεως και αγάπης». Αμαρτία είναι πάντοτε η απουσία της αγ

Εσύ απλά να αγαπάς Μην παιδεύεσαι για το πως πρέπει να φερθείς στον άλλον… Για το αν πρέπει να τα δώσεις όλα, για το πόσο θα ανοιχτείς,  η για τα πόσα θα προσφέρεις. Εσύ απλά να αγαπάς… Μην φοβάσαι. Έτσι, ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι. Όταν δίνεις αγάπη στον συνάνθρωπο, να είσαι σίγουρος πως δύο μόνο πράγματα μπορούνε να συμβούν.  Ή θα τον αλλοιώσεις, θα τον μαλακώσεις, και έτσι θα τον κερδίσεις, και τότε μόνο αγάπη θα σου προσφέρει και αυτός.  Ή αν δεν μπορέσει να αλλάξει, δεν θα αντέξει δίπλα σου να μείνει, και έτσι, και να το θέλει να σε βλάψει, απλά δε θα μπορεί. Τι είναι όμως αγάπη; Εδώ θέλει προσοχή… Δεν είναι μια έννοια αόριστη, ή ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα με καρδούλες και φιλάκια.  Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό και μεγαλειώδες. Η αγάπη είναι θυσία, είναι σταύρωση.  Η αγάπη είναι ο εκμηδενισμός των θέλω μου, των παθών μου, χάριν της ένωσης, χάριν της κοινωνίας με το άλλο πρόσωπο.  Η αγάπη δεν χωρά εγωισμούς.  Η αγάπη είναι ανοχ

 «Ο άνθρωπος έρχεται εις εαυτόν»   (Κυριακή του Ασώτου) Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου  Ι. Μ.. Τιμίου Προδρόμου . Έσσεξ Αγγλίας Η Εκκλησία, προκειμένου να μας ενθαρρύνει στην πορεία της αναγεννήσεώς μας, μας δίδει την ευκαιρία να μελετήσουμε την παραβολή του ασώτου υιού λίγο πριν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Πρόθεσή της είναι να καταδείξει ότι,  όσο σκληρός και αν είναι ο αγώνας μας, η απόγνωση δεν έχει θέση στην εν Χριστώ ζωή. Έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον ουράνιο Πατέρα, ο Οποίος μας αναζητεί και μας αναμένει με ανοιχτές αγκάλες. Όχι απλώς μας παρακολουθεί από μακριά, αλλά σπεύδει ακόμη και να μας συναντήσει, επιποθώντας να μας οδηγήσει στη Βασιλεία Του. Τέτοια είναι η αγάπη του ουράνιου Πατρός. Το τροπάριο που ψάλλουμε στην αρχή της ακολουθίας της μοναχικής κουράς είναι γνωστό ως «αγκάλες πατρικές»: «Αγκάλας πατρικάς, διανοίξαι μοι σπεύσον, ασώτως τον εμόν κατηνάλωσα βίον, εις πλούτον αδαπάνητον αφορών των οικτιρμών Σου Σωτήρ. Νυν πτωχεύουσαν, μη υπερίδης καρδίαν. Σοι

   Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου  προστάτης των καρκινοπαθών. Ο καλός και θαυμαστός Παρθένιος καταγόταν από πατέρα που έφερε το όνομα Χριστόδουλος και είχε το βαθμό του διακόνου στην Εκκλησία της Μελιτουπόλεως.  Ο ίδιος ο Παρθένιος ήταν εντελώς άγευστος της κατά κόσμον παιδείας, αλλά έδειξε τέτοιαν επιμέλεια στην ακρόαση των θείων Γραφών, ώστε ήδη από μικρή ηλικία να έχει αξιωθεί της θείας Χάριτος. Αν και τότε ακόμα δε φανέρωνε την αρετή του, αλλά έκρυβε τον εαυτό του όσο μπορούσε. Και όταν έγινε δεκαοκτώ χρονών, σ’ αυτή την ηλικία, έκανε αρχή των θαυμάτων.  Πρόσεξε λοιπόν πόσο φανερή ήταν από την αρχή η φιλανθρωπία του.  Έχοντας εκεί κοντά μία λίμνη πήγαινε και ψάρευε, δε χρησιμοποιούσε όμως τα ψάρια για δική του διατροφή, ούτε τα πρόσφερε προς εκδούλευση σε κάποιον από τους ένδοξους.  Αντίθετα τα πουλούσε και όσα χρήματα κέρδιζε απ’ αυτό το καλό εμπόριο, τα έδινε στους φτωχούς. Με αυτόν τον τρόπο κέρδιζε για τον εαυτό του τον αρραβώνα της θείας φιλανθρωπίας,