ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ

 ΠΑΝΑΓΙΑ Η  ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας   Γοργοϋπηκόου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους από το 1646.
Η μνήμη της τιμάται την  1η Οκτωβρίου.

Όπως αναφέρει στο Συναξάρι Ο όσιος Νικόδημος, στη Μονή του Δοχειαρίου, στο δεξί μέρος της Τραπέζης του Μοναστηρίου, βρισκόταν μια παλαιά εικόνα της Παναγίας.
Οι πατέρες της Μονής αναφέρουν ότι είχε αγιογραφηθεί από την εποχή του κτήτορος της Μονής Νεοφύτου, τον 11ο αιώνα.

Το έτος 1646, που ήταν ένα έτος πολύ δύσκολο για την Ιερά Μονή, διότι δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσει τους καθορισμένους φόρους στους Τούρκους κατακτητές, ο τραπεζάριος του Μοναστηριού, περνούσε μπροστά από αυτήν την εικόνα συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα βαστάζοντας στα χέρια του αναμμένα δαδιά.

 Μια βραδυά, εκείνο το έτος, λοιπόν, καθώς περνούσε και πάλι μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, ακούει φωνή να βγαίνει από την εικόνα και να του λέει: 

"Μην περνάς από εκεί και μαυρίζεις τον τόπο με καπνό". Ό μοναχός νομίζοντας ότι κάποιος άνθρωπος φώναξε, καταφρόνησε τη φωνή και δεν έδωσε σημασία.

Μετά από λίγες ημέρες, κι ενώ εκείνος συνέχιζε να περνάει μπροστά από την εικόνα με αναμμένα τα δαδιά, ακούει και πάλι τη φωνή να του λέει: 
'"Ώ Μοναχέ αμόναχε, έως πότε θα συνεχίσεις να καπνίζεις τη μορφή μου και να με μαυρίζεις ατιμώντας με;".
Και συγχρόνως με τη φωνή έχασε ο ταλαίπωρος το φως του κι έμεινε τυφλός. 

"Ετσι καταλαβαίνοντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή καταφρόνησε την πρώτη φωνή και δεν υπάκουσε, κατασκεύασε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσε συνεχώς να του συγχωρέσει αυτό το εξ' απροσεξίας αμάρτημα και να του χαρίσει το φως του, ώστε βλέποντας την Αγία Εικόνα της να την δοξάζει και να την ευχαριστεί πάντοτε.

Και η Παναγία μας, εισάκουσε την προσευχή του και του είπε:

 "Ιδού, από σήμερα σου χαρίζω το φως και πρόσεξε στο εξής να μην περάσεις με αναμμένα δαδιά, γιατί εγώ είμαι η Κυρία της Μονής αυτής και γοργά υπακούω σ' εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοϋπήκοος".

Από τότε η Αγία αυτή εικόνα ονομάζεται Γοργοϋπήκοος, γιατί πραγματικά με τα θαυμαστά έργα της συνεχώς αποδεικνύει ότι γρήγορα υπακούει σ' εκείνους που προστρέχουν σ' αυτήν με ευλάβεια και πίστη.

  Η Παναγία η Γοργοϋπήκοος είναι πολύ θαυματουργή,
 ιατρεύει διάφορες ασθένειες, χαρίζει παιδιά σε άτεκνα ζευγάρια, φανερώνει απολεσθέντα αντικείμενα, προστατεύει όσους κινδυνεύουν στη θάλασσα, λυτρώνει όσους αιχμαλωτίζονται, θεραπεύει από τον πονοκέφαλο και την κόπωση, ανορθεί τους παραλύτους, χαρίζει το φως στους τυφλούς, θεραπεύει από θανατηφόρες ασθένειες, διώκει τις ακρίδες από τα χωράφια και άλλα πολλά θαυμαστά που βρίσκονται γραμμένα στη Μονή Δοχειαρίου, ως θαυματουργές επεμβάσεις της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου.

Όταν λοιπόν θεραπεύθηκε από την τύφλωση του ο τραπεζάρης Μοναχός, ονόματι Νείλος, οι πατέρες της Μονής έφτιαξαν στο χώρο αυτό ένα παρεκκλήσι προς τιμήν της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου, αφού η ίδια η Παναγία χαρακτήρισε τον εαυτό της με το επίθετο αυτό.
 Εκεί τελείται δύο φορές την εβδομάδα η θεία Λειτουργία, εκεί γίνονται οι κουρές των μοναχών και καθημερινά, πρωί και βράδυ, ψάλλονται παρακλήσεις μπροστά στην ιερή εικόνα.

Η πρώτη αγιογραφηθείσα εικόνα της Παναγίας στη Μονή Δοχειαρίου, που έγινε το 1563, την αναφέρει ως Βρεφοκρατούσα, Φοβερά Προστασία και Γοργοϋπήκοο.
Πρέπει να επισημάνουμε λοιπόν, ότι η Παναγία όταν μίλησε στο μοναχό δεν χρησιμοποίησε για τον εαυτό της κανένα από τα ονόματα που ήταν γραμμένα στην τοιχογραφία, δηλαδή Γοργοϋπήκοος, Βρεφοκοατούσα , Φοβερά Προστασία, αλλά κράτησε για τον εαυτό της το όνομα Γοργοϋπήκοος, δηλώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι υπακούει γρήγορα στις δεήσεις των πιστών και κατ' επέκταση ότι η υπακοή παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη σωτηρία των ανθρώπων.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ

ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ

Ποίημα Ιερού ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Μοναχού Αγιορείτου.

Ευλογήσαντος του Ιερέως, λέγομεν τον ΡΜΒ’ . (142) ΨΑΛΜΟΝ. «Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου». πληρωθέντος αυτού ψάλλομεν ευθύς το, «Θεός Κύριος…», μετά των στίχων αυτού εις ήχον δ’ , το παρόν τροπάριον,

Τη Θεοτόκω εκτενώς.

Της Θεοτόκου τη εικόνι προσδράμωμεν, οι εν κινδύνοις και Αυτή νύν προσπέσωμεν, από βαθέων κράζοντες και πόνου ψυχής˙ τάχος ημών άκουσον, της δεήσεως Κόρη, ως Γοργοϋπήκοος, φερωνύμως κληθείσα˙ Σύ γαρ υπάρχεις πρόμαχος ημών, και εν ανάγκαις ετοίμη βοήθεια.

Δόξα Πατρί.

Τη Θεοτόκω εκτενώς νύν προσδράμωμεν…

Και νύν.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε…

Ο Ν’ . (50^ος ΨΑΛΜΟΣ)

Είτα αρχόμεθα του Κανόνος.

Ωδή α’. Ήχος δ’. Υγράν διοδεύσας.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Θαυμάτων των Θείων Σου την πληθύν, και των τεραστίων, ευφημήσαι επιχειρών, Σου δέομαι Κόρη εκ καρδίας, Γοργοϋπήκοε χάριν παράσχου μοι.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Τις ούκ εκπλαγείη της Σης Μορφής, τα θαύματα Κόρη, εκ γαρ ταύτης τω λειτουργώ, Τραπέζης εφώνησας τρισσάκις, Γοργοϋπήκοος όθεν ωνόμασαι.

Δόξα Πατρί.

Πώς Σου το τεράστιον εξειπείν, δυνήσομαι Κόρη; Συ γαρ πρώην τον απειθή, Μοναχόν αόμματον ειργάσω, και πάλιν τούτον κατέστησας βλέποντα.

Και νύν.

Χαίρε και ευφραίνου θεία Μονή, του Δοχειαρίου˙ Σύ γαρ έσχες την του παντός, Κυρίαν και προστάτιδα και σκέπην, καθάπερ Αύτη σαφώς επηγγείλατο.

Ωδή γ’ . Ουρανίας αψίδος.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Τους ατέκνους ευτέκνους, Σύ Μαριάμ έδειξας, και τας στειρευούσας μητέρας, Κόρη εποίησας, Γοργοϋπήκοε, ευφραινομένας εν τέκνοις˙ τις ούν ούκ εξίσταται τα μεγαλείά Σου;

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Βουλγαρία κηρύττει, της Σης Μορφής θαύματα, ώ Γοργοϋπήκοε Κόρη. Δύσις Εώα τε˙ κρήνη γαρ γέγονας, βλύζουσα χάριτος πάσι, τοις προσκαλουμένοις Σου, το Θείον Όνομα.

Δόξα Πατρί.

Του καρκίνου το πάθος, εκ της χειρός οίχεται, του σεμνού γυναίου Παρθένε, τη επισκέψει Σου˙ όθεν η πάσχουσα, εκ της οδύνης λυθείσα, χαίρουσα εκήρυττε τα χαριστήρια.

Και νύν.

Θαυμαστώς ωραιώθη, η Ση Εικών Πάναγνε, και υπέρ ακτίνας ηλίου, φωτίζει άπαντας, Γοργοϋπήκοε, τις ούν αυτήν επαινέσει, ήν περ και οι Άγγελοι, φόβω καλύπτουσιν;

Επάκουσον, Γοργοϋπήκοε Κόρη Θεογεννήτορ, τας ικεσίας Παρθένε των δούλων Σου, και λύτρωσαι εκ παντοίων κινδύνων.

Απέλασον, της αθυμίας τα νέφη εκ της ψυχής μου, και χαράν αγνή τω Σω ικέτη παράσχου μοι, ως της χαράς το δοχείον υπάρχουσα.

Ο Ιερεύς μνημονεύει ως συνήθως. Το «Κύριε ελέησον ιε’. (15). Είτα το κάθισμα.

Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.

Πολέμοις Αγνή, πολλοίς περικυκλούμενοι, εχθρών ορατών και αοράτων Δέσποινα˙ Σοι θερμώς κραυγάζομεν, θραύσον τα τούτων όπλα τω κράτει Σου, και ειρηναίαν δος ημίν ζωήν, τοις Σοις οικέταις, Γοργοϋπήκοε.

Ωδή δ’ . Εισακήκοα Κύριε.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Εις τα πέρατα άπαντα, η Θαυματουργός Σου Εικών τεθρύληται, και νύν πάντες εν τω στόματι, την Γοργοϋπήκοον προφέρουσι.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Και κατ’ όναρ, Παντάνασσα, αλλά και καθ’ ύπαρ, Γοργοϋπήκοε, φαινομένη τα θαυμάσια, εκτελείς εν κόσμω τα παράδοξα.

Δόξα Πατρί.

Τις Σου, Κόρη, το όνομα, εν ανάγκη πάση επεκαλέσατο, και γοργώς αυτού ούκ ήκουσας, ως Γοργοϋπήκοος υπάρχουσα,

Και νύν.

Μακαρία γεγένησαι, ως Δοχειαρίου Μονή επίσημε, την εικόνα γαρ επλούτησας, Γοργοϋπηκόου την πανσέβαστον.

Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Πώς Σου την μορφήν, ο ανάξιος θεάσωμαι, Γοργοϋπήκοε Παντάνασσα, μεμολυσμένοις οφθαλμοίς μου την πανάσπιλον.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Θάλασσα και γη, της εικόνος Σου τα θαύματα, Γοργοϋπήκοε, κηρύττουσι˙ των Σων χαρίτων γαρ ταύτα άμφω απήλαυσαν.

Δόξα Πατρί.

Κλέπτην φανεροίς, τον τα χρήματα συλήσαντα, τα του πλησίον, Μητροπάρθενε, και αποδίδως δικαίως ταύτα τω έχοντι.

Και νύν.

Είδος το σεπτόν, εμφερείας Σου Πανύμνητε, ως φως λαμπρύνει πάντας βλέποντας, και προσκυνείν αυτό, πείθει και κατασπάζεσθαι.

Ωδή στ’. Την δέησιν εκχεώ.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Φιλόστοργος ώσπερ Μήτηρ Δέσποινα, οραθείσα προσεκάλεις τον παίδα, προς εαυτήν, έως ου ελυτρώσω, εκ της χειρός των ληστών Μητροπάρθενε˙ άλλ’ εύρομέν Σε και ημείς, οι Σοι δούλοι Μητέρα φιλόστοργον.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Ούκ έχομεν οι οικτροί οικέται Σου, άλλην πλην Σου προστασίαν και σκέπην˙ διο Αγνή, εκ καρδίας βοώμεν, από κινδύνου παντός ελευθέρωσον, την Μάνδραν σου την Ιεράν, και πιστούς, τους προς Σε καταφεύγοντας.

Δόξα Πατρί.

Ως έσωσας θαλαττίου κλύδωνος, τους φωνήσαντας την θείαν Σου κλήσιν, ούτως ημάς, αισθητού ναυαγίου, και νοητού, Θεοτόκε, διάσωσον, και όρμισον εις γαληνούς, σωτηρίας λιμένας τους δούλους σου.

Και νύν.

Ο κόσμος Σε σωτηρίαν κέκτηται, και θερμήν εν πειρασμοίς προστασίαν˙ όθεν Αγνή, τη σεπτή σου εικόνι, απανταχόθεν προστρέχουσιν άνθρωποι, και πάντες Σε καταφυγήν, και παράκλησιν Κόρη ευρίσκουσι.

Επάκουσον Γοργοϋπήκοε Κόρη … κ.λ.π.

Απέλασον της αθυμίας τα νέφη… κ.λ.π.

Ο Ιερεύς μνημονεύει ως σηνήθως, το «Κύριε ελέησον»

ιβ’ . Μετά την εκφώνησιν το Κοντάκιον.

Ήχος β’. Τά άνω ζητών.

Πελάγει δεινώ, του βίου χειμαζόμενοι, και παντοίων παθών, τρικυμίαις ποντούμενοι, και σάλω περιπίπτοντες, Παρθένε πειρασμών, εις μορφήν Σου την σεπτήν καταφεφύγομεν θερμώς, ως εις λιμένα εύδιον, έκτεινον ημίν χείρα, ως Πέτρω ο Υιός σου, και κλυδωνίου εκ παντός ημάς Κόρη λύτρωσαι.

Ο Ιερεύς μνημονεύει, ως δεδήλωται. Και μετά την Εκφώνησιν ψάλλεται˙ Κοντάκιον. Ήχος β’.

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς˙ αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.

Προκείμενον. Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά. (Δις).

Στίχος. Άκουσον Θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ούς σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου.

Και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου, ότι αυτός εστί Κύριός σου, και προσκυνήσεις αυτώ.

Ο Ιερεύς˙ Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του Αγίου

Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.

Σοφία Ορθοί, ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου ειρήνη πάσι.

Εκ του κατά Λουκάν Αγίου Ευαγγελίου το Ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κεφάλαιον α’. 39

Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής˙ και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν˙ Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου.

Και είπε Μαριάμ ˙ Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί ˙ ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού.

Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.

Δόξα Πατρί.

Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και νύν.

Γοργοϋπηκόου, ταις θείαις Ικεσίαις, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.

Την Γοργοϋπήκοον, της Θεοτόκου εικόνα, πάντες ευφημήσωμεν, Σελήνην την ένδοξον, και ολόφωτον, την λαμπράν άλωνα, σφαίραν την ουράνιον, και πολύαστρον υπάρχουσαν˙ άρκτον επτάστερον, δι’ ης προς Θεόν οδηγούμεθα˙ Παρθένον αγλαόμορφον, άστροις τε πολλοίς διαυγάζουσαν, Πλειάδα ωραίαν, και ίριν ποικιλόχροον, δι’ ής , κατακλυσμού ημάς ρύεται, πάντοτε ο Κύριος.

Όμοιον.

Πάντων τα αιτήματα, Γοργοϋπήκοε Κόρη, πλήρωσον των δούλων σου , των εις Σε εκ πίστεως, προσιόντων Σοι, και την Σήν Άχραντε, επικαλουμένων, αρωγήν τε και αντίληψιν˙ εκ πάσης θλίψεως, και ασθενειών και κακώσεων, ψυχής ομού υμνώμεν, δοξάζοντες Χριστόν τον Σον Υιόν, όν εκδυσώπει Πανύμνητε, σώσαι τας ψυχάς ημών.

Ο Ιερεύς το «Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου …» και το «Κύριε ελέησον» ιβ’ .

Μετά το «Ελέει και οικτιρμοίς…» αποπληρούμεν τας λοιπάς ωδάς του κανόνος.

Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Τοις τυφλοίς εχαρίσω οφθαλμών την του βλέπειν, Κόρη ενέργειαν, αλλά και ψυχής τας κόρας, ημών καταφωτίσας και του σώματος Άχραντε, όπως υμνώμεν αεί τα σεπτά σου μεγαλεία.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Τοις κωφοίς το ακούειν εδωρήσω, Μαρία Γοργοϋπήκοε˙ αλλά και ημών πάντων, διάνοιξον τα ώτα της ψυχής και του σώματος, όπως υμνώμεν αεί σεπτά Σου μεγαλεία.

Δόξα Πατρί.

Της πληγής της ακρίδος, ώσπερ πάλαι ερρύσω τους προσφυγόντας Σοι, ούτως ημάς εκ ταύτης, και πάλης άλλης βλάβης απολύτρωσαι, Δέσποινα, όπως υμνώμεν αεί σεπτά Σου μεγαλεία.

Και νύν.

Ως ηνώρθωσας πρώην τον παράλυτον, Κόρη Γοργοϋπήκοε, ούτως ημάς κατ’ άμφω, θερμή σου προστασία, παρειμένους ανόρθωσον, όπως υμνώμεν αεί σεπτά Σου μεγαλεία.

Ωδή η’. Τον Βασιλέα των Ουρανών.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Από παντοίων αρρωστημάτων, Παρθένε, ημάς ρύσαι θερμή Σου προστασία, ώσπερ τούτων, Κόρη, πολλούς ερρύσω πάλαι.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Πηγή θαυμάτων, Γοργοϋπήκοε Κόρη, η Εικών σου δέδεικται τω κόσμω, εξ ής οι διψώντες αρύονται εις κόρον.

Δόξα Πατρί.

Απολωλότα Σύ φανεροίς, Θεοτόκε, και παρέχεις χαράν τοις ευρούσιν˙ ως πολλή υπάρχει Εικόνος Σου η χάρις.

Και νύν.

Τη προσταγή Σου, Γοργοϋπήκοε Κόρη, πειθαρχούσι πάντα τα στοιχεία, εξ ών πάντας ρύη τους Σε προσκαλουμένους.

Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Συνάχθητε προθύμως, προ της σεπτής Εικόνος, Δοχειαριτίσσης νοσούντων τα συστήματα, ο Ιατρός γαρ εν ταύτη μένει ο άμισθος.

Υπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σώσον ημάς.

Εικών η Ιερά Σου, άλλη ανεδείχθη, του Σιλωάμ κολυμβήθρα, Πανύμνητε, αποκαθαίρουσα νόσους ψυχής και σώματος.

Δόξα Πατρί.

Μονής Δοχειαρίου, ως λαμπάς εξήλθε, της Θεοτόκου Εικών η πανσέβαστος, και καταλάμπει τους Ταύτην πιστώς γεραίροντας.

Και νύν.

Εικόνι τη αγία, Γοργοϋπηκόου οι εν κινδύνοις προσπεύσατε άπαντες, και των θαυμάτων την χάριν άφθονον λήψεσθε.

Και ευθύς το «Άξιόν εστιν» και την Υψηλοτέραν των Ουρανών.

Είτα τα επόμενα μεγαλυνάρια.

Γοργοϋπηκόου την θαυμαστήν, και σεπτήν Εικόνα, προσκυνήσωμεν αδελφοί, θαύματα τελούσαν, και βρύουσαν ιάσεις, και ταύτην μετά πόθου κατασπασώμεθα.

Έχοντες Εικόνα Σου την σεπτήν, ανύμφευτε Κόρη, ως προπύργιον οχυρόν, προσφεύγομεν ταύτη, καιρώ τω των κινδύνων, και επηρείας πάσης απολυτρούμεθα.

Νυν καιρός ανάγκης ήλθεν ημίν, νύν παρέστη χρεία, βοηθείας Κόρη της Σής, λύτρωσαι ούν πάσης ανάγκης και κινδύνου, και χείρα βοηθείας τάχιστα όρεξον.

Έχει με Παρθένε ο Ουρανός, Σώμα και ψυχήν Σου, εξαστράποντα φαεινώς, έχει δε μορφήν Σου Μονή Δοχειαρίου, την επικαλουμένην Γοργοϋπήκοον.

Αρόν σου τα όμματα Μαριάμ, και ίδε ευσπλάχνως, τους Εικόνι Σου τη σεπτή, παρεστώτας Κόρη, και Σε παρακαλούντας, και πλήρωσον αιτήσεις τούτων Πανύμνητε.

Ίδοιμι Παρθένε ψυχορραγών, εν καιρώ θανάτου, την Εικόνα Σου την σεπτήν, παραμυθουμένην, και ιλαρώς ορώσαν, και όψεις των δαιμόνων αποδιώκουσαν.

Τέτρωμαι τω πόθω Σου Μαριάμ, φλέγει με ο έρως, καθοράν Σου της ιεράς, Εικόνος Παρθένε, το κάλλος και την δόξαν, και κόρον ου λαμβάνω του μεγαλύνειν Σε.

Τί ανταποδώσομεν οι οικτροί, δούλοί Σου, Παρθένε, αντί χάριτος της πολλής, ήνπερ ανεδείξω, ημίν χαρισαμένη, εικόνα Σου την θείαν πλούτον ουράνιον;

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου , ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Είτα, Τρισάγιον˙ Παναγία Τριάς˙ Πάτερ ημών.

Ο Ιερεύς Ότι σου˙ και τα Τροπάρια ταύτα.

Ελέησον ημάς, Κύριε,  ελέησον ημάς ˙  πάσης γαρ απολογίας απορούντες,  ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη  οι αμαρτωλοί προσφέρομεν ˙  ελέησον ημάς.

                                  Δόξα Πατρί…

Κύριε, ελέησον ημάς,  επί σοι γαρ πεποίθαμεν ˙  μη οργισθής ημίν σφόδρα,  μηδέ μνησθής των ανομιών ημών ˙  αλλ΄επίβλεψον και νυν, ως εύσπλαχνος,  και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών ˙  συ γαρ ει Θεός ημών  και ημείς λαός σου ˙  πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.

                                     Και νυν…

Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν,  ευλογημένη Θεοτόκε ˙ ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσωμεν ˙ ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων˙ συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Ήχος πλ. β’.

Ήχος β’. Πάντων προστατεύεις αγαθή.

Πάντας τους την θείαν και σεπτήν, Σου ασπαζομένους Εικόνα, Γοργοϋπήκοε, νόσων ελευθέρωσον ψυχής και σώματος˙ εξ εθνών επιθέσεως, λιμού, λοιμού Κόρη, πυρός τε και σεισμού, ακρίδος χαλάζης τε κάμπης και άλλης πληγής˙ ίνα εκ παντοίων κινδύνων, πάντοτε λυτρούμενοι πάντες, Σου το θείον όνομα δοξάζωμεν.

Ήχος πλ. δ’.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β’.

Την πάσαν ελπίδα μου, εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον ημάς υπό την Σκέπην Σου. 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑΝ ΤΗΝ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΝ

Κοντάκιον. Ήχος Πλ. δ . Το προσταχθέν.

Γοργοϋπήκοε το φως η τετοκυία, Πατρός βουλήσει θείου Πνεύματος ελεύσει, την ψυχήν καταύγασον φωτί θεογνωσίας, λατρεύειν Πατέρα, Λόγον, Πνεύμα ευθές, θεάρεστα του νοείν τε πράττειν αεί, τρισαγίοις εν άσμασιν, υμνείν τε και προσκυνείν, ελάμπεσθαι κραυγάζειν σοι: Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Άνοιξον Θεοτόκε τον νουν μου δωρεά ουρανίω, γεραίρειν μεγαλείά σου ξένα (γ ), και συν Αρχαγγέλοις υμνείν, χαριτόβρυτόν σε κιβωτόν έμψυχον, χωρήσασαν τον άρτον τον ουράνιον, βοάν σοι πόθω:

Χαίρε χαράς αϊδίου Μήτηρ·

χαίρε αράς ολεθρίου λύσις.

Χαίρε παγγενής του Αδάμ ανακαίνισης·

χαίρε της προμήτορος Εύας η λύτρωσις.

Χαίρε ύψος αγιότητος το ανέφικτον κτιστοίς·

χαίρε βάθος ταπεινώσεως ου ληπτόν και νοεροίς.

Χαίρε ότι ηράσθη του σου κάλλους ο κτίστης·

χαίρε, ότι ειλκύσθη καθ’ ημάς και εκτίσθη.

Χαίρε αυγή ημέρας Θεότητος·

χαίρε αγνή Παρθένος Μητράναδρος.

Χαίρε βροτών αναγέννησις ξένη·

χαίρε προ των αιώνων προωρισμένη.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Βλέψον ιλέω όμματί σου, Γοργοϋπήκοε Κόρη Αγνή, επί την ταπείνωσίν μου, παραβλέψασά μου τα δεινά πταίσματα, και βραβεύουσά μοι θεϊκήν άφεσιν, ως ένθους μεγαλύνω σε, και πόθω τω Θεώ τον ύμνον άδω·

Αλληλούϊα.

Γνώρισμα ευσεβείας αρετών η χορεία, ταπείνωσις άριστα μεν η συνδεσμούσα, αγάπη δε κορωνίς, αμφοτέραι δε συνεκτικαί των άλλων πέλουσαι, ας κτήσασθαι ενίσχυσον,

βοώντάς σοι χαρά τοιαύτα·

Χαίρε θεώσεως η αιτία· χαίρε ανθρώπων η σωτηρία.

Χαίρε Χριστού του Θεού η ανάδειξις·

χαίρε φωτός του αδύτου φανέρωσις.

Χαίρε πάντα νουν διάθεσιν δούσα τω αγαπητώ·

χαίρε χάριν αντί χάριτος συλλαβούσα τον Χριστόν.

Χαίρε χρηστότητος θείας δωρεοδότης·

χαίρε χαρίτων αύλων αγαθοδότις.

Χαίρε απαρχή της ημών αναπλάσεως·

χαίρε της Χριστού μεταχούσα εγέρσεως.

Χαίρε πιστών σωτηρία μεγίστη·

χαίρε παθών θεραπεία αρίστη.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Δύναμιν απροσμάχητόν μοι παράσχου Μήτερ, ταπείνωσιν αληθή του αιρείσθαι, την συντρίβουσαν πλάνου ισχύν, αρετών απασών σύνδεσμον, οδόν τε απλανή προς σωτηρίαν

των Θεώ ψαλλόντων·

Αλληλούϊα.

Έχουσα συμπαθείας θεοβράβευτον πλούτον, προσπίπτοντάς σοι αγνή εν μετανοία, σον Υιόν εκδυσώπει λυτρωθήναι παθών, και δώρησαι ημίν κατάνυξιν ως άσμασι συν

δάκρυσι βοάν σοι κεχαριτωμένη·

Χαίρε η μήτηρ της ευσπλαγχνίας·

χαίρε η στάθμη της συμπαθείας.

Χαίρε της αγάπης Τριάδος ομοίωσις·

χαίρε αγαθότητος θείας η μίμησις.

Χαίρε στάχυν γη βλαστήσασα της ζωής τον φυτουργόν·

χαίρε Άρτον θείον φέρουσα τον τροφέα του παντός.

Χαίρε ότι υπάρχεις θεοχώρητος οίκος·

χαίρε ότι παρέχεις κατ’ εχθρών θείον νίκος.

Χαίρε λιμήν εν ζάλη αχείμαστος·

χαίρε πολλών πταισμάτων λυτήριον.

Χαίρε Θεού θησαυρών θημωνία·

χαίρε πασών αρετών αρμονία.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Ζώωσον νεκρωθέντα, Ζωοδότην τεκούσα θεϊκή ενεργεία Μαρία, και κατεύθυνόν μου την ζωήν, ως προσφέρω όλην τω Θεώ ως σφάγιον, ευχάριστον ως αίνεσιν εν Πνεύματι

Αγίω άδω·

Αλληλούϊα.

Ήμαρτον υπέρ πάντας, αλλ’ αγνή μητρικήν παρρησίαν προς Χριστόν κεκτημένη, ίλεων ποίησον αναστήναι θάττον τον φθορά κείμενον, Αυτού τη ζωηφόρω ενεργεία

σοι βοώντα·

Χαίρε θεάρεστος ευδοκία·

χαίρε θεόσδοτος ευλογία.

Χαίρε των ανιάτων πανάκεια ίασις·

χαίρε δεινών δαιμόνων ανίατος μάστιξις.

Χαίρε καύχημα της χάριτος εξαιρέτως το λαμπρόν·

χαίρε τάχος διασώζουσα εκ κινδύνων χαλεπών.

Χαίρε ότι εγένου υπέρ νουν Θεοτόκος·

χαίρε ότι βαστάζεις παγκρατέοντα Λόγον.

Χαίρε εναθρωπήσεως Λόγου το αίτιον·

χαίρε συγκαταβάσεως Τούτο το έλκυστρον.

Χαίρε Θεώ παντελώς ενωθείσα·

χαίρε Πνεύματι θείω αγιασθείσα.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Θέλων κοινωνούς θείας φύσεως Λόγος βροτούς απεργάσασθαι, ήλθες βροτωθείς προς ημάς δι’ ημάς, εκουσίως υπομείνας θάνατον, απλώσας δε παλάμας εν Σταυρώ,

καλεί άπαντας προς σωτηρίαν άδειν·

Αλληλούϊα.

Ιώμενος καχεξίας τους βροτούς Θεός Λόγος, δεικνύμενος οδόν σωτηρίας, κατήλθεν εν τω Άδη, θανών ο εκ Παρθένου Ήλιος, εγέρσει δε εφώτισε τα σύμπαντα, ελκύσας

τους πιστούς βοάν απαύστως τη ευλογημένη·

Χαίρε οσίων δόξα και κλέος·

χαίρε Μαρτύρων ισχύς και σθένος.

Χαίρε Ευαγγελίου Χριστού το προοίμιον·

χαίρε της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον.

Χαίρε τέλος σκοπιμώτατον της Σοφίας του Θεού·

χαίρε θάνατον νικήσασα δι’ Υιού αγαπητού.

Χαίρε Χριστόν τεκούσα ασφαλή σωτηρίαν·

χαίρε προς θείαν πόλιν απλανής οδηγία.

Χαίρε νοητών νεκρών εγερτήριον·

χαίρε βασιλείας Χριστού ανοικτήριον.

Χαίρε χωρίου Υιού αχωρήτου·

χαίρε ταμείον Θεού απολύτου.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Κόρος των σων εφυμνίων ου προσγίνεται όλως, ακόρεστον γαρ το θείον ου ομοίωσις συ υπερτελής, η τεκούσα Λόγον εν σαρκί Άχραντε, θεώσεως τυχούσα υπέρ έννοιαν,

πλουτούσα μητρικώς την αγαθότητα, ω ψάλλομεν·

Αλληλούϊα.

Λάμψον εν ταις καρδίαις φωτισμόν αληθείας, σκοτόμαιναν παθών διαλύων, χαριζόμενος ημίν λιταίς της Γοργοϋπηκόου σου Μητρός, ουράνιον απάθειαν, βοώσι προς

την Θεοτόκον·

Χαίρε κτισμάτων τιμιωτέρα·

χαίρε φωτός η καθαρωτέρα.

Χαίρε πύλας χαλκάς του Άδου συντρίψασα·

χαίρε Παραδείσου τας εισόδους ανοίξασα.

Χαίρε θείαν ωραιότητα φανερώσασα σαρκί·

χαίρε κάλλος και ευπρέπειαν Λόγον φέρουσα χερσί.

Χαίρε βρέφος τεκούσα τοις πιστοίς σωτηρίαν·

χαίρε λάμψας σοι το φέγγος τοις εν σκότει αγνοίας.

Χαίρε πηγή εξ ης το αλλόμενον·

χαίρε λουτήρ ψυχών καθαρτήριον.

Χαίρε νυμφών μυστικός του Σωτήρος·

χαίρε Χριστού η εσφράγιστος βίβλος.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Μέλος εναρμόνιον μουσικής συμφωνίας μελωδήσαντες, ανυμνήσωμεν την Μητέρα Χριστού του Θεού, προστασίαν πάντων και φρουρόν άμαχον, αγνήν Γοργοϋπήκοον Τριάδι

εκβοώντες·

Αλληλούϊα.

Νύξον ημώς καρδίας κατανύξεως πόθω, δακρύειν αεννάως Παρθένε, αποσμήξαι κηλίδας παθών, καθαροί τε εποφθείναι τω Πλάσαντι, όπως σοι ευχαριστούντες Αγνή

βοώμεν·

Χαίρε Τριάδος η κατοικία·

χαίρε η δόξα της Εκκλησίας.

Χαίρε των πρωτοτόκων τερπνή αγαλλίασις·

χαίρε των Ασωμάτων πόθος και έλλαμψις.

Χαίρε σκέπη η φυλάττουσα θεία τέκνα μητρικώς·

χαίρε γνώσιν η φυτεύσασα της Τριάδος φαεινώς.

Χαίρε πόλις αγία ουρανών Βασιλέως·

χαίρε θεία πυράγρα του πυρός του αύλου.

Χαίρε ζωής αγίας το ίνδαλμα·

χαίρε βροτών και νόων υπόδειγμα.

Χαίρε πηγής αθανάτου το ρείθρον·

χαίρε καινής αφθαρσίας το κλείθρον.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Ξένα και ανήκουστα πάντη τα σα μεγαλεία, Θεός γαρ δι’ ημάς εκουσίως βροτωθείς δι’ αγαθότητα, εκ σου οράται νήπιος, ο πάντων Κύριος ως αν στραφώμεν γεγονότες

ως παιδίον άκακοι, ωδήν Αυτώ προσάδοντες χαρά το·

Αλληλούϊα.

Όλην σου την έφεσιν μόνη Θεώ δούσα μεγίστη σπουδή, ο απερίγραπτος λόγος αντιδόσει κρείττονι, βουλή του Πατρός όλος επεδόθη σοι Υιός σου γενόμενος, επελεύσει

του Αγίου Πνεύματος φανείς θεάνθρωπος σε Θεοτόκον εργασάμενος, όθεν ακούεις ταύτα·

Χαίρε λυχνία φωτός αδύτου·

χαίρε πληρούσα χαράς απείρου.

Χαίρε των θαυμάτων Χριστού το καινότατον·

χαίρε μυστηρίων Αυτού το απόρρητον.

Χαίρε ώσπερ θρόνος φέρουσα τον Δεσπότην και Θεόν·

χαίρε πάντων υπερέχουσα αισθητών και νοητών.

Χαίρε φύσιν λαθούσα θεϊκή ενεργεία·

χαίρε βρέφος τεκούσα Πατρική ευδοκία.

Χαίρε ναέ της θεότητος άγιε·

χαίρε πηγή των χαρίτων ακένωτε.

Χαίρε εξ ης εγεννήθη ο Κτίστης·

χαίρε δι’ ης εκαινίσθη η κτίσις.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Πέπαυται των δαιμόνων της απάτης η πλάνη, αντ’αυτής δε εισήχθη η γνώσις των μυστηρίων Τριάδος· πεφανέρωται γαρ δια σου Θεός Λόγος Δέσποινα, οδός, ζωή,

αλήθεια, φωτί ου καταλάμπονται πιστοί προσάδοντες τον ύμνον·

Αλληλούϊα.

Ρήμασι θεοφθόγγοις ανυμνούμέν σε πόθω, ως όντως Θεοτόκον Παρθένε, συν Πατρί, σω Υιώ και τω Πνεύματι σέβας ως Θεώ νέμοντες, Τριάδα ευσεβώς λατρεύοντές σοι

εκβοώμεν·

Χαίρε παραδείσου ευωδίας·

χαίρε φυτόν της αθανασίας.

Χαίρε σοφίας Θεού η γεννήτρια·

χαίρε πιστών προς Αυτήν Οδηγήτρια.

Χαίρε ύδωρ θείον βλύσασα της ειρήνης ποταμόν·

χαίρε άβυσσον πηγάσασα αμετρήτων οικτιρμών.

Χαίρε ότι επεφάνη αρετή και υψώθη·

χαίρε εμαράνθη η απάτη εσβέσθη.

Χαίρε αμαρτανόντων το ιλαστήριον·

χαίρε των εν ανάγκαις το καταφύγιον.

Χαίρε δι’ ης εφωτίσθη ο κόσμος·

χαίρε δι’ ης εμωράνθη ο πλάνος.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Σώσόν με η ελπίς μου και σκέπη και προστασία, προς σε γαρ ανεθέμην πάσάν μου προσδοκίαν Γοργοϋπήκοε, ότι τον Σωτήρα Ιησούν έτεκες, ω πρέπει δόξα συν Πατρί

και Πνεύματι σεπτή Τριάδι, η βοώμεν·

Αλληλούϊα.

Τόπος εν ω εφάνη ο Θεός εν ανθρώποις βουλόμενος θεώσαι την φύσιν, ουράνιος κατοικία, συ βίβλος ζωής, εν η Χριστός κατοικείν ηρετήσατο, εδείχθης Μητροπάρθενος,

ο πάντας σοι προσφωνείν διδάξας·

Χαίρε η μόνη ευλογημένη·

χαίρε αγνή κεχαριτωμένη.

Χαίρε του παρόντος αιώνος, λαμπρά αποκάλυψις·

χαίρε σοφή του μέλλοντος ασάλευτος ανακαίνισις.

Χαίρε ότι εφανέρωσας αγαθότητα Θεού·

χαίρε ότι συ απέδειξας την χρηστότητα Αυτού.

Χαίρε του όντως Όντος εν σαρκί προς ημάς παρουσία·

χαίρε χριστεπωνύμων η πολλή προς Αυτόν παρρησία.

Χαίρε Χριστού λαμπρόν οικητήριον·

χαίρε καλών έργων το βραβευτήριον.

Χαίρε σωτηρίαν τω κόσμω τεκούσα·

χαίρε ιλασμόν τοις πιστοίς παρασχούσα.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Ύμνοις Γοργοϋπήκοε σε κατά χρέος τιμώντες, λατρεύομεν τον θείον Υιόν σου, Ομοούσιον ομού συν Πατρί και Αγίω Πνεύματι, Βασιλείαν Άναρχον, τρισσόν ύμνον

προσάδοντες, φαιδροί συν Αρχαγγέλοις τε Τριάδι ψάλλοντες·

Αλληλούϊα.

Φωταυγόν η τεκούσα Φωτοδότην Σωτήρα τον Ήλιον της Δικαιοσύνης, φωτοδότιδα αίγλην μοι βράβευσον, υμνούντί σου πανευσεβώς τα θεία μυστήρια και μεγαλύνοντι

την δόξαν σου Γοργοϋπήκοε συν νόοις εκβοώντί σοι·

Χαίρε η Μήτηρ του Ζωοδότου·

χαίρε η πύλη του Φωτοδότου.

Χαίρε της αγάπης Θεού λαμπρά ένδειξις·

χαίρε της σοφίας Αυτού η απόδειξις.

Χαίρε Ήλιον εμφαίνουσα φως εν σκότει ιλαρόν·

χαίρε Όρος εξ ου τέτμηται της ζωής ο αρχηγός.

Χαίρε η φανερούσα της Τριάδος το κράτος·

χαίρε η μετασχούσα ταύτης δόξης αφράστως.

Χαίρε απάντων κτισμάτων Βασίλισσα·

χαίρε της άνω Ιερουσαλήμ η ευπρέπεια.

Χαίρε αύλων δώρων η χορηγία·

χαίρε βροτών και νόων η υμνωδία.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Χαίρε Μήτηρ Κυρίου Γοργοϋπήκοε Κόρη, η Χάριν δεξαμένη Μαρία, την ασύγκριτον υπερφυώς, αλλά σπλαγχνισθείσα και ημάς χάριτος αξίου, μεγαλύνοντας σον Τόκον

ω βοώμεν ούτως·

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντες τη Τριάδι τον Τρισάγιον ύμνον, ανυμνούμέν σε, ως θείον ιερόν Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε, εν σοι γαρ οικήσας Χριστός η του Υψίστου ευπρεπής δύναμις,

ανύψωσεν, εθέωσεν, εδίδαξε, βοάν σοι πάντας·

Χαίρε αγίων αγιότης·

χαίρε παρθένων θεία φαιδρότης.

Χαίρε κιβωτέ πληρωθείσα της χάριτος·

χαίρεη πηγήν δεξαμένη θεότητος.

Χαίρε σκεύος καθαρώτατον των αύλων θησαυρών·

χαίρε πνέουσα του Πνεύματος ευωδίας φωτισμόν.

Χαίρε έμπνους κιθάρα μελωδούσα τα θεία·

χαίρε χάριτος λύρα Εκκλησίας κινύρα,

Χαίρε δι’ ης τα πάντα ευφραίνονται·

χαίρε δι’ ης χαρά εν τοις πέρασι.

Χαίρε ελπίς μου και σωτηρία·

χαίρε γοργόπτερος προστασία.

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Ω Γοργοϋπήκοε Μήτερ η τεκούσα τον πάντας αγίους αγιάζοντα (γ ). 

Λόγον δεξαμένη την νυν προσφοράν, Σε υμνούντας πόθω καθαγίασον και βασιλείας Ουρανών αξίωσον τους εκβοώντας·

Αλληλούϊα.

Κοντάκιον.

Γοργοϋπήκοε ταχεία αντιλήψει σου, εκ πολεμίων με, συν ποίμνην ελευθέρωσον, ανυμνούσαν μεγαλεία σου Θεοτόκε, ως Τριάδι ύμνον άδω τον Τρισάγιον, Αρχαγγέλοις τε ομού συν Πρωτοτόκοις τε, ίνα κράζω σοι:

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.

Έτερον.

Γοργοϋπήκοε ταχεία αντιλήψει σου, εκ πολεμίων υμνολόγους ελευθέρωσον, ανυμνούντας μεγαλεία σου Θεοτόκε, ως Τριάδι ύμνον άδωμεν Τρισάγιον, Αρχαγγέλοις τε ομού συν Πρωτοτόκοις τε, ίνα κράζωμεν:

Χαίροις Γοργοϋπήκοε.