ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ Γενική Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανδρέα Παπανδρέου 37, Μαρούσι, Τ.Κ. 151 80 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ / ΦΑΚΕΛΟ ΜΑΘΗΤΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ Κύριοι, Δεν γνωρίζω αν θα μπείτε καν στον κόπο να ανοίξετε τον φάκελο της επιστολής μου, πολύ περισσότερο αν θα διαβάσετε αυτή την ίδια. Όμως ο πολύς και μόνιμος πόνος που με διακατέχει με ωθεί να σας γράψω τα παρακάτω. Συνεχώς θλίβομαι εδώ και χρόνια συνειδητοποιώντας την ασταμάτητη σφαγή αναρίθμητων εμβρύων πριν εξέλθουν από την κοιλιά της μητέρας τους, η οποία συντελείται παγκοσμίως και δη και στην πατρίδα μας Ελλάδα με την βούλα του νόμου του κράτους. Σαν πυκνό χιόνι πέφτουν οι ψυχές των σφαγμένων εμβρύων στον άδη βαρύνοντας την ανθρωπότητα όλη με την ευθύνη για αμέτρητα εγκλήματα· «και επλάτυνεν ο άδης την ψυχήν αυτού και διήνοιξε το στόμα αυτού του μη διαλιπείν». Σαν

Xρύσανθος Φιλιππίδης: Ο τελευταίος Αργοναύτης   Ένας από τους μεγάλους Ιεράρχες της Εκκλησίας και του Γένους μας, είναι και ο τελευταίος Μητροπολίτης Τραπεζούντος και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο Χρύσανθος Φιλιππίδης. Μια μορφή πού αγωνίστηκε για τα δίκαια της Εκκλησίας, αλλά και αυτού του ευλογημένου Ρωμαίικου λαού μας. Ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος, κατά κόσμον Χαρίλαος, γεννήθηκε στην Κομοτηνή της όμορφης και ευλογημένης Θράκης μας το 1881. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στην Ξάνθη. Στην συνέχεια εισήχθη στην Περίφημη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1904, υποβάλλοντας εναίσιμο Διατριβή με τον τίτλο: "Τα υπό το όνομα Διονυσίου του Αρεοπαγίτου φερόμενα συγγράμματα". Κατά την διάρκεια των σπουδών του χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ναό της Σχολής λαμβάνοντας το όνομα Χρύσανθος. Το 1907 ο Χρύσανθος μεταβαίνει στην Λειψία της Γερμανίας και την Λωζάννη της Ελβετίας για σπουδές με την άδεια και την ευλογία του Μητροπολίτου Τραπεζούντος Κωνσ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ  Τῇ α΄ τοῦ   μηνός Οκτωβρίου , ἀνάμνησις ποιούμεθα τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Γοργοϋπηκόου, τῆς εὑρισκομένης ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ Δοχειαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Γοργῶς τῆς φωνῆς εἰσακούειν Παρθένε, ἡμῶν μὴ ἐλλείπῃς τῶν σοὶ ἀφορώντων.  Η θαυματουργὸς αὕτη καὶ περίφημος τῆς Θεοτόκου Εἰκών, ἧς τὴν Σύναξιν ἑορτάζομεν, ἀπόκειται ἐν τῇ κατὰ τὸν Ἁγιώνυμον Ἄθω Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Δοχειαρίου, ἔχει δὲ ἡ ὑπόθεσις ὡς ἑξῆς: Ἐπὶ τοῦ ἀνατολικοῦ τοίχου τῆς κοινῆς τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς τραπέζης καὶ ὡς εἰσερχόμεθα εἰς αὐτὴν δεξιά, ἢν τίς Εἰκὼν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀπὸ ἀδήλων ἐτῶν ἐζωγραφισμένη. Παράδοσίς τις διήκουσα διὰ τῶν πλέον σεβαστῶν Πατέρων τῆς Μονῆς, ἀνάγει Αὐτὴν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου Νεοφύτου τοῦ καὶ Κτίτορος τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς χρηματίσαντος. Πάντως ἀνήκει εἰς παλαιὰν ἐποχήν, ἀλλ’ ἡ θεία πρόνοια διαφύλαξε ταύτην ἐκ τοῦ πανδαμάτορος χρόνου σώαν καὶ ἀβλαβῆ μετὰ τῶν χαρακτήρων ἀναλλοιώτων, ὥστε νὰ φανῇ εἰς τοὺς ἐσχάτους χρόνους δεδ

Τα δεινά στην πατρίδα μας όλο και πληθαίνουν  οι άνθρωποι όλο και περισσότερο ,όλο και περισσότεροι υποφέρουν. Σε μια τέτοια πραγματικότητα μόνο να θλίβεσαι και  δακρύζεις  . Τα ιδανικά των ανθρώπων σέρνονται στη γη, μόνο ύλη και σάρκα.  Υποφέρεις και χάνεις την ελπίδα. Αυτός ο κόσμος δεν θ΄αλλάξει ποτέ ! Όμως υπάρχει κάποιος που δεν έπαψε να αγαπά και να ελπίζει στους ανθρώπους και αυτός ο κάποιος δεν είναι άλλος από την Παναγία που μας ευεργετεί και μας βοηθά πάντοτε και με ποικίλους τρόπους . Η μάνα μας η Παναγιά που δεν σκέπει και βοηθά μόνο τους ενάρετους και καλούς αλλά και αυτούς που ακόμη σέρνονται στη λάσπη της αμαρτίας. Περιμένοντας την μετάνοιά τους..... Κάποτε   ζούσαν σ’ ένα μοναστήρι στο Άγιον Όρος δυο υποτακτικοί, οι οποίοι είχαν κυριευθεί από το πάθος της «μέθης». Και ήταν καθημερινά μεθυσμένοι.  Ο Γέροντας και οι υπόλοιποι αδελφοί προσπαθούσαν με αγάπη να τους νουθετήσουν και να τους συμβουλέψουν. Εκείνοι όμως δεν εθεραπεύοντο και παρέμεναν κυριευμέν

1η  Αυγούστου... Αύγουστος ο μήνας της Παναγιάς. Καλός κι ευλογημένος. Από σήμερα αρχίζει η προετοιμασία για τον Δεκαπενταύγουστο. Ξεκινάει η νηστεία { άλαδη }  Ξεκινάνε επίσης και οι Παρακλήσεις στη Χάρη της. Κάθε απόγευμα στις εκκλησιές θα καταφύγουμε για να ψάλλουμε  ''Προς τίνα καταφύγω άλλην Αγνή;  πού προσδράμω λοιπόν και σωθήσομαι;  πού πορευθώ; ποίαν δε εφεύρω καταφυγήν;  ποίαν θερμήν αντίληψιν; ποίαν εν ταις θλίψεσι βοηθόν;  Εις σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι, και επί σε θαρρών κατέφυγον.'' Γιατί αυτή είναι η αλήθεια  σε κάθε μικρή  η μεγάλη δυσκολία ,θλίψη ή αρρώστια  Παναγία μου φωνάζουμε. Από σήμερα ακόμη περισσότερο η Παναγία μας ανοίγει τα αυτιά της για να μας ακούσει ,ανοίγει την καρδιά της για να μας νιώσει , ανοίγει την αγκαλιά της για να μας υποδεχτεί. όσοι πιστοί , όσοι πιστοί , όσοι πιστοί.. προσέλθετε !

Η ''ζήλια'' του Μ. Κωνσταντίνου ... Τό κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το συναξάρι του οσίου Παϊσίου του Μεγάλου {anba Bishoy ή Pishoy ή Phsoy) στην αιγυπτιακή (κοπτική)  χριστιανική παράδοση} , όπως αυτό γράφτηκε από τον συνασκητή του , όσιο Ιωάννη τον Κολοβό, και μεταφέρθηκε από τον όσιο Νικόδημο τον αγιορείτη στα συγγράμματα του.   Είναι αξιοσημείωτο πως η ίδια διήγηση υπάρχει και στα κοπτικά συναξάρια του Μ.Παϊσίου και αναφέρεται στην υπερφυσική συνάντηση του Οσίου Παϊσίου με τον Μ.Κωνσταντίνο ,στο ασκητικό κελλί του «τελείου ανδρός» (όπως ονομάστηκε ο Μέγας Παΐσιος), κατά την οποία ο άγιος Κωνσταντίνος μέμφεται τον εαυτό του επειδή δεν έγινε μοναχός.   Νομίζω πως αυτό το περιστατικό βάζει τα πράγματα σχετικά με την αγιότητα του Μ.Κωνσταντίνου στην πραγματική τους διάσταση, καθώς δεν αρνείται μεν την αγιότητα του αλλά τον τοποθετεί στα μέτρα που ο Θεός επέτρεψε να βρίσκεται. Και να σκεφτεί κανείς πως έχουμε δεκάδες ναούς προς τιμήν του Μ.Κωνσ

Οι 7 λόγοι του Κυρίου Ιησού Χριστού πάνω στο Σταυρό Πάνω από το Σταυρό ο Κύριος Ιησούς Χριστός έκανε την πιο μεγαλειώδη διδασκαλία. Τα λόγια του Χριστού πάνω στο Σταυρό ήταν λόγια γεμάτα αγάπη. «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» Ο Χριστός προσεύχεται πάνω από το Σταυρό Του για τους σταυρωτές Του και παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα Του: «Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Μέσα στον αβάσταχτο πόνο, που Του προκαλούσε το φρικτό μαρτύριο, ο Κύριός μας Ιησούς, ο Θεός της αγάπης, συγχωρεί τους σταυρωτές Του, προσεύχεται γι’ αυτούς και τους δικαιολογεί. Πόσο μεγάλη και πλατιά είναι η θεϊκή καρδιά και η αγάπη Του! Μας άφησε ένα σπουδαίο μήνυμα: Να συγχωρούμε με την καρδιά μας αυτούς που μας έφταιξαν. Να έχουμε κι εμείς πλατιά καρδιά για τους συνανθρώπους μας. «Ἀμήν λέγω σοί· σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ» Ο Χριστός μιλά στο ληστή, που βρίσκεται σταυρωμένος δίπλα Του: «Σε διαβεβαιώνω με όλη την αλήθεια· σου λέω ότι σήμερα θα είσαι μαζί μου στ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ Oι φονείς τον Χριστού Φώτης Κόντογλου «Ήδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων και Ιησούς δικάζεται και κατακρίνεται σταυρώ. Και πάσχει η κτίσις, εν σταυρώ καθορώσα τον Κύριον. Αλλ' ο φύσει σώματος δι' εμέ πάσχων, αγαθέ Κύριε, δόξα σοι». Ο άνθρωπος δεν έφταξε που σκότωσε τόσους ανθρώπους, σκότωσε και τον Χριστό. Δεν τον σκότωσε κανένα θηρίο, δεν τον σκότωσε τουλάχιστον κανένας κακούργος, παρά τον σκοτώσανε οι άνθρωποι που βαστούσανε τον νόμο του Μωυσή και που περίμενε ο λαός να του δείξουνε τον δρόμο του Θεού, οι γραμματείς κ' οι φαρισαίοι. Αυτοί ήτανε κρυφοδαγκανιάρηδες σκύλοι, τυλιγμένοι με προβιά αρνίσια για να ξεγελάνε  τον κόσμο.  Πονηροί, υποκριτές, μαθητάδες του  σατανά, που απάτησε τον Αδάμ για να τον καταπιεί, γλυκομιλώντας του  και λέγοντάς του   πως θα γίνει Θεός αν πορευθεί  κατά τα  λόγια του. Ο υποκριτής είναι ένα τέρας  πιο σιχαμερό από κάθε άλλο, που κάθεται κρυμμένο στα σκοτεινά τάρταρα της  ψευτιάς κι

Μεγάλη  Πέμπτη Για τους χιτώνες του Κυρίου Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Με ρωτάς, σεβαστή αδελφή, για τους τρεις χιτώνες με τους οποίους ήταν ντυμένος και σκεπασμένος ο Κύριος κατά το διάστημα αρκετών ωρών τη Μεγάλη Παρασκευή. Γιατί ο Πιλάτος τον έντυσε με πορφυρό χρώμα; Γιατί ο Ηρώδης τον έντυσε με λευκό χρώμα; Και γιατί οι εκτελεστές επίσης λίγο πριν Τον θανατώσουν Τον έντυσαν πάλι με τον δικό Του χιτώνα; Όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του Χριστού έχουν μεγάλη σημασία, όλα αποκαλύπτουν κάποια αλήθεια και χρησιμεύουν ως δίδαγμα στους ανθρώπους. Κάποια από αυτά τα διδάγματα είναι άμεσα και εμφανώς αντιληπτά, ενώ κάποια άλλα είναι έμμεσα και με παραστάσεις που χρήζουν ερμηνείας. Το σκέπασμα του Χριστού με τρεις χιτώνες ανήκει σ’ αυτήν τη δεύτερη κατηγορία διδαγμάτων. Ο Πορφυρός χιτώνας είναι ο χιτώνας του Ρωμαίου αυτοκράτορα.  Όταν ο Κύριος είπε στον Πιλάτο ότι το βασίλειό Του “ούκ εστιν εκ του κόσμου τούτου” (Ιωά. 18, 36) αυτό φάνηκε στο υλισ

Από την Μ.Δευτέρα μέχρι και την Μ.Τετάρτη Πρωτ. Αλεξάνδρου Σμέμαν Αυτές οι τρεις ημέρες, τις οποίες η Εκκλησία ονομάζει Μεγάλες και Άγιες, έχουν, μέσα στο λειτουργικό κύκλο της Μεγάλης Εβδομάδας, έναν καθοριστικό σκοπό. Τοποθετούν όλες τις ιερές ακολουθίες στην προοπτική του Τέλους· μας υπενθυμίζουν το εσχατολογικό νόημα του Πάσχα. Συχνά η Μεγάλη Εβδομάδα χαρακτηρίζεται σαν περίοδος γεμάτη με «ωραιότατες παραδόσεις» και «έθιμα», σαν ξεχωριστό τμήμα του εορτολογίου μας. Τα ζούμε όλα αυτά από την παιδική μας ηλικία σαν ένα ελπιδοφόρο γεγονός που γιορτάζουμε κάθε χρόνο, θαυμάζουμε την ομορφιά των ακολουθιών, τις επιβλητικές πομπές και προσβλέπουμε με κάποια ανυπομονησία στο Πασχαλινό τραπέζι… Και υστέρα, όταν όλα αυτά τελειώσουν, ξαναρχίζουμε την κανονική μας ζωή. Αλλά άραγε καταλαβαίνουμε πως όταν ο κόσμος αρνήθηκε τον Σωτήρα του,  όταν ο Ιησούς «ήρξατο αδημονείν» και έλεγε: «περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου», και όταν πέθανε στο Σταυρό, τότε η «κανονική ζωή» στ