ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Για ποιο λόγο ενανθρώπησε ο Υιός του Θεού και όχι ο Πατήρ ή το Πνεύμα Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ Μητροπολίτης  Ναυπάκτου - Ιερόθεος  Βλάχος «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Aρχιεπίσκοπου Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Aλβανίας κ. Aναστασiου) Η ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικολάου Ο Χριστός ως άνθρωπος Επίσκοπος Κάλλιστος Γουέαρ ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Ευδοξία Αυγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος Περί της εις Αίγυπτον φυγής της Υπεραγίας Θεοτόκου  Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης Σοῦ τά χείλη πέφυκεν σπαρτίον κόκκινον .....

Βονιφάτιος και Αγλαΐα: Δύο ερωτευμένοι άγιοι                   (†19 Δεκεμβρίου) Η Αγλαΐα ήταν μία εύπορη αριστοκράτισσα που ζούσε στα χρόνια του Διοκλητιανού στην περιοχή της Ρώμης και είχε δούλο της τον Βονιφάτιο. Ο Βονιφάτιος ήταν οικονόμος της, πολύ όμορφος στην εμφάνιση, ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, αλλά επιρρεπής στη μέθη και στις ασωτείες.  Σύντομα ερωτεύτηκαν μεταξύ τους και ζούσαν τον παράνομο έρωτά τους, καθώς η κοινωνική τους απόσταση δεν επέτρεπε την τέλεση γάμου. Επειδή όμως και οι δυο τους ήταν πιστοί χριστιανοί, ακολούθησαν οι τύψεις για τη σχέση τους. Αναζητώντας μια λύση, πληροφορήθηκαν ότι στην Ανατολή γίνονται διωγμοί κατά των χριστιανών. Αποφάσισαν τότε, να μεταβεί ο Βονιφάτιος εκεί και να βρει λείψανα μαρτύρων, για να τα φέρει στο σπίτι τους, ώστε η ευλογία των ιερών λειψάνων να τους απαλλάξει από την ενοχή που αισθάνονταν. Η Αγλαΐα τού πρόσφερε συνοδεία, χρήματα και προμήθειες και το ταξίδι ετοιμάστηκε. Όπως ήταν έτοιμος να φύγει, ο καλόκαρδος Βονιφάτιο

Το προηγούμενο Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου 2019, εκοιμήθη εν Κυρίω στην Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, ο όσιος Γέροντας Εφραίμ, προηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου στο Άγιον Όρος , και η εξόδιος ακολουθία του έγινε την 11η Δεκεμβρίου 2019. Την ίδια ακριβώς ημέρα πριν  41 χρόνια έγραφε σε ένα ημερολόγιό του: << 11  Δεκεμβρίου 1978 Θεέ μου, Θεέ μου! Πόσο θερμά και καρδιακά, με πόνο σε ικέτευσα και σε παρακάλεσα στην ώρα του θανάτου μου, να μου έλθης, να με συμπαρασταθής για να ξεβγώ από τη φοβερή δυσκολία αυτού του μυστηρίου. Μα και Συ, Χριστέ μου, για μένα γεύθηκες την πίκρα του θανάτου,<<περίλυπος έστιν η ψυχή μου έως θανάτου>> Επειδή είμαι άνθρωπος με τόσες αμαρτίες, δεν ξέρω τι με επιφυλάσσεται και τι θα επιτρέψει η θεία Πρόνοια. Τα άφθονα δάκρυα που μου χαρίζεις θεούλη μου, με ανακουφίζουν με παρηγορούν και μου δίνουν ελπίδα και κουράγιο. Ώ πόσο ιερές τις κάνει το Άγιο Πνεύμα τις ώρες της νυχτερινής προσευ