Ο Χριστός ως άνθρωπος

Ο Χριστός ως άνθρωπος

Επίσκοπος Κάλλιστος Γουέαρ

 Αφού ο άνθρωπος δεν µπορούσε να έρθει στο Θεό, ο Θεός ήρθε στον άνθρωπο, ταυτίζοντας τον εαυτό του µε τον άνθρωπο µε τον πιο αµεσο τρόπο.
Ο αιώνιος Λόγος και Υιός του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, έγινε αληθινός άνθρωπος, ένας από εµας.
Συµµετέχει απόλυτα στο κάθε τι που µας αποτελεί κι έτσι µας δίνει τη δυνατότητα να συµµετέχουµε σ’ αυτά που τον αποτελούν, στη θεική του ζωή και στη δόξα του. Έγινε ο,τι ειµαστε για να µας κάνει ο,τι είναι αυτός.

Ο Θεός ενώνεται µε τη δηµιουργία του πιο στενά απ’ τη κάθε δυνατή ένωση, καθώς γίνεται ο ίδιος αυτό που δηµιούργησε.
Ο Θεός σαν άνθρωπος εκπληρώνει το µεσολαβητικό έργο που ο άνθρωπος απέκρουσε κατά τη πτώση. Ο Ιησούς, ο Σωτήρας µας, γεφυρώνει την άβυσσο ανάµεσα στο Θεό και στον άνθρωπο γιατί είναι ταυτόχρονα και Θεός και άνθρωπος.
 Όπως λεµε σ’ έναν από τους ορθόδοξους υµνους της παραµονής των Χριστουγέννων. «Ο ουρανός και η γη σηµερον ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστού. Σηµερον Θεός επί γης παραγέγονε, και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε».

 Η Ενσάρκωση λοιπόν είναι η υπέρτατη πράξη του Θεού για να µας απολυτρώσει και να ξανασυνδέσει την επικοινωνία µας µαζί του. Έχει περισσότερη σηµασία από µια αναίρεση της πτώσης η µια αποκατάσταση του ανθρώπου στην αρχική του κατάσταση µέσα στο Παράδεισο.
 Όταν ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αυτό σηµαδεύει την αρχή ενός ουσιαστικά νέου σταδίου στην ιστορία του ανθρώπου και όχι µόνο την επιστροφή του στο παρελθόν.

Η Ενσάρκωση ανεβάζει τον άνθρωπο σ’ ένα καινούριο επίπεδο, η τελευταία κατάσταση είναι υψηλότερη από την πρώτη. Μόνο µέσα στον Ιησού Χριστό βλέπουµε να αποκαλύπτονται όλες οι δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης µας. Μέχρι να γεννηθεί, η αληθινή σηµασία της προσωπικότητάς µας ήταν κρυµµένη.
Η γέννηση του Χριστού, όπως λέει ο Μ. Βασίλειος, είναι «η γενέθλια ηµέρα όλου του ανθρώπινου γένους».

Ο Χριστός είναι ο πρώτος τέλειος άνθρωπος- τέλειος δηλαδή όχι µόνο δυναµικά, όπως ήταν ο Αδάµ µε την αθωότητά του πριν από την πτώση, αλλά µε την έννοια της απόλυτα πραγµατοποιηµένης «οµοίωσης». Η Ενσάρκωση λοιπόν δεν είναι µόνο ένας τρόπος για ν’ απαλειφθούν τα αποτελέσµατα του προπατορικού αµαρτήµατος, αλλά είναι ένα ουσιαστικό στάδιο στο ταξίδι του ανθρώπου από την θεία εικόνα στη θεική εξοµοίωση.

Η αληθινή αιτία λοιπόν για την Ενσάρκωση δεν βρίσκεται στην αµαρτωλότητα του ανθρώπου αλλά στη πεπτωκυία φύση του, στην ύπαρξή του που έγινε συµφωνα µε τη θεική εικόνα και είναι ικανή να ενωθεί µε το Θεό.