ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Στην Υπαπαντή
(τέσσερα διδάγματα)
Αυγουστίνου Καντιώτη
Τι σημαίνει δεσποτική εορτή; Δεσπότης είνε ένας και μόνο· ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Και λέγεται Δεσπότης, διότι δεσπόζει παντού, εξουσιάζει τα πάντα. «Δεύτε προσκυνήσωμεν, και προσπέσωμεν αυτώ…».
Γι᾿ αυτό οι εορτές του Χριστού λέγονται δεσποτικές.
Πρώτη δεσποτική εορτή είνε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου.
Την 1η Ιανουαρίου είνε η Περιτομή.
Και σήμερα, σαράντα μέρες μετά τα Χριστούγεννα, είνε η εορτή της Υπαπαντής.
Τι θα πη Υπαπαντή;
Υπαπαντή θα πη συνάντησις, υποδοχή. Στην Ορθοδοξία, όταν το παιδάκι γίνη σαράντα ημερών, το παίρνει η μάνα και το πηγαίνει στην εκκλησία. Εκεί ο παπάς κάνει μια ακολουθία και το ευλογεί. Έτσι έγινε και με το Χριστό. Γι᾿ αυτό πρέπει τα παιδάκια να τα πηγαίνουμε σαράντα ημερών στο ναό. Και ετσι γινόταν πάντοτε. Μόνο τώρα κάτι μοντέρνες γυναίκες δεν τα πάνε, και γι᾿ αυτό καταν-
τούν διαβολόπαιδα. Παιδί που δεν το ευλογεί η Εκκλησία, θα γίνη διαβόλου παιδί.
Eίχαν λοιπόν και οι Ιουδαίοι την ίδια συνήθεια. Αυτό βλέπουμε στη σημερινή εορτή.
Η Παναγία μας σαράντα μέρες μετά τη γεννησι πήρε στην αγκαλιά το Χριστό, το Θείο
Βρέφος, και πήγε στο ναό του Σολομώντος.Εκεί συνέβη το εξής. Ένας ασπρομάλλης
γέροντας, ο Συμεών, μόλις είδε το Θείο Βρεφος, τον φώτισε ο Θεός και πλησίασε.
Υποδέχθηκε στην αγκάλη του το Χριστό, και είπε λόγια θεικά - προφητικά. Τι είπε; Ότι το παιδί
αυτό διαφέρει απ᾿ όλα τα άλλα. Είνε ο ίδιος ο Θεός. Το περίμεναν γενεές γενεών, όλοι οι
λαοί του κόσμου και οι Ισραηλίτες. Το παιδί αυτό θα γίνη μέγας, θα ελευθερώση τον κο-
σμο από την αμαρτία… Αυτός ήταν ο Χριστός, που ευλογούσε ο γέροντας εκείνη τη στιγμή.
Έπειτα εστράφη προς την Παναγία και της είπε φοβερά λόγια, που όσες είνε μανάδες
τα νιώθουν περισσότερο· «Κ᾿ εσύ», λέει, μάνα, «θα νιώσης σπαθί θα διαπερνά την καρδιά
σου»· «σού δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. 2,35). Προφήτευσε, δηλαδή, ότι
θα έρθη μέρα, που θα πονέση πάρα πολύ.
Όπως και ήρθε η ημέρα αυτή, η Μεγάλη Παρασκευή, που η Παναγία μας είδε το Χριστό
επάνω στο σταυρό και πόνεσε πολύ.
Κοντά στο γέροντα Συμεών και μια άλλη γερόντισσα 84 χρονών, η Άννα, ήρθε εκείνη
την ώρα. Αυτή είχε ζήσει 7 μόνο χρόνια με τον άντρα της και μετά εχήρευσε. Δεν ήλθε πλε-
ον σε δεύτερο γάμο, όπως κάνουν τώρα μερικες. Γιατί ένα γάμο ευλογεί η Εκκλησία μας.
Ο δεύτερος και ο τρίτος γάμος επιτρέπεται κατ᾿ ανάγκην, αλλά δεν είνε γάμος· είνε μία
συγκατάβασις στην αδυναμία. Ο πρώτος γάμος είνε ευλογία. Είδατε τι λέει σήμερα το
ευαγγέλιο; Ότι η Παναγία πήρε, λέει, ένα ζευγάρι τρυγόνια και τα πήγε στο ναό, να τα
προσφέρη ευχαριστήριο θυσία στο Θεό. Γιατι τρυγόνια; Διότι αυτά είνε το πιο συνδεδε-
μένο ζεύγος. Δεν μαλώνουν ποτέ. Κι άμα σκοτωθή το ένα, το αρσενικό η το θηλυκό, το αλ-
λο δεν ζευγαρώνει πλέον, δεν πάει με άλλο,αλλά κλαίει, αλλάζει δηλαδή και τη φωνή του
ακόμα. Μας δίνουν έτσι το δίδαγμα, ότι ο πρωτος γάμος είνε αυτός που θέλει ο Θεός.
Η Άννα λοιπόν, όταν πέθανε ο άντρας της πήγε πλέον στο ναό και έγινε νεωκόρος.
Νηστευε και προσευχόταν πολύ. Αυτή η ευλογημένη γερόντισσα ήρθε την ώρα εκείνη στο
ναό και άρχισε να λέη για το Χριστό λόγια θεία.
Και ο Συμεών κατέληξε· Θεέ μου, τώρα πού είδα το Χριστό πάρε με πλέον· φεύγω ικανο-
ποιημένος. Η μέρα αυτή ήταν η πιο μεγάλη της ζωής μου. Σ᾿ ευχαριστώ που, όπως είχες
πεί, μ᾿ αξίωσες να δω τον Σωτήρα του κοσμου· «Νυν απολύεις τον δούλόν σου, δεσποτα, κατά το ρήμά σου εν ειρήνη…» (Λουκ. 2,29).
Αυτό είνε με απλά λόγια το γεγονός που εορτάζουμε σήμερα.
Η Υπαπαντή μας προσφέρει τέσσερα διδάγματα.
Το ένα είνε για τους γέροντες. Γέροντας ηταν ο Συμεών, γερόντισσα και η Άννα. Αυτοί
ήταν άγιοι γέροντες. Που να βρης τώρα τετοιους γέροντες, σεμνούς, ηθικούς, εναρέτους, που διαβάζουν τις Γραφές! Σπανίζουν.
Σήμερα τι γίνεται; Καλά οι νέοι, τρελλάθηκαν· αλλά και οι γέροι; Το βλέπεις το γέρο, το
ένα πόδι του είνε στον τάφο, αλλά εκκλησία δεν πατάει. Κάθεται στο καφφενείο διπλοπό-
δι με το τσιγάρο στο στόμα. Το στόμα του ένα λόγο σωστό δεν λέει· αισχρολογεί και βλα-
στημάει. Ευαγγέλιο δεν ανοίγει, στην εξομολόγησι δεν πάει. Τα μαλλιά του άσπρισαν, τα
δόντια του πέφτουν, τα μάτια του δεν βλεπουν, πλησιάζει το τέλος, κι ακόμα δεν πήγε
να εξομολογηθή, να πλησιάση το Χριστό. Αδιαφορεί τελείως, ενώ ο αρχάγγελος σε λίγο
θα πάρη την ψυχή του. Βρε γέροντα, πήγαινε στον πνευματικό να εξομολογηθής, να κλα-
ψης· κι όταν εκείνος σού πη «Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Λουκ. 5,20), θα νιώσης χαρά που δεν
περιγράφεται. Θα πης κ᾿ εσύ «Νυν απολύεις τον δούλόν σου, δέσποτα,… εν ειρήνη»
Το άλλο δίδαγμα είνε για τις μάνες. Θα σε πω μάνα όχι όταν απλώς γεννάς. Η γέννα είνε εύκολο, φυσικό πράγμα· και τα ζώα γεννάνε. Θα σε πω μάνα, όταν το παιδάκι σου, προ-
σπαθήσης όχι μόνο να το ταίζης, να το πλενης και να το καθαρίζης, να του τραγουδάς
και να το κοιμίζης, αλλά και να το διδάξης.
Η πρώτη λέξι, που πρέπει να μάθης στο παιδί, είνε «Χριστός», που είνε παραπάνω απ᾿
όλους. Η μάνα θα πη στο παιδί για το Χριστό. Μάθε το να μιλάη με το Θεό.
Πιάσε το χεράκι του, ένωσέ του τα τρία δάχτυλα, δείξε του
να κάνη το σταυρό του. Και να το βάλης να γονατίση, να κάνη την προσευχή του, να πη
το «Άγιος ο Θεός…», το «Πάτερ ημών…», το «Κύριε ελέησον», το «Πιστεύω…». Κι όταν
χτυπάει η καμπάνα την Κυριακή, μην τ᾿ αφήνεις να κοιμάται. Ξύπνησέ το, πλύνε το, ντυ-
σε το, παρ᾿ το απ᾿ το χεράκι και φέρε το στην εκκλησία. Γιατί αλλοίμονο σ᾿ όποιον κοιμάται
την ώρα που χτυπούν οι καμπάνες.
Γι᾿ αυτό τα παιδιά πλέον έγιναν θηριώδη,αναρχικοί και τρομοκράτες, τέρατα. Όπως είπε ο άγιος Κοσμάς, όταν θα αδειάσουν οι εκκλησίες, θα γεμίσουν οι φυλακές.
Το τρίτο δίδαγμα είνε για τους πατεράδες και όλους τους άλλους μεγάλους του σπιτιού.
Προσέξτε το παιδί. Αχ πατέρα, τι μεγάλη αποστολή έχεις! Τελείωσες τη δουλειά και πας
στο σπίτι; Κάθησε μαζί με το παιδί και μίλησέ του. Δεν θέλει μόνο φαί. Θέλει βεβαίως και
υλικό φαΐ το παιδί· αλλά θέλει κυρίως φαΐ ψυχικό. Πάρε το Ευαγγέλιο, διάβασε ένα κομμά-
τι και πες του δυό λόγια. Τα κάνετε αυτά;
Εγώ σας λέγω από τον εαυτό μου. Είχα μια γιαγιά αγία – ας την θυμηθώ. Αγράμματη ήταν.
Μ᾿ έπαιρνε κοντά της, με γονάτιζε, με έμαθε προσευχές – ας είνε αιωνία της η μνήμη.
Ξεχασα δασκάλους, ξέχασα καθηγητάς, ξέχασα άλλους, τη γιαγιά μου δεν την ξεχνώ!
Που είνε σήμερα αυτά τα παραδείγματα;Που είνε οι γονείς, που θα πάρουν το παιδί
να του μάθουν το Θεό; Σας το λέω με βεβαιότητα· Με τέτοιο περιβάλλον, το παιδί θα με-
γαλώση, θα πάη σχολείο, θα σταδιοδρομήση,θα γεράση· μπορεί να ξεχάση πολλά άλλα, μα
ποτέ δεν θα ξεχάση το σπίτι του. Αυτό λέει η πείρα της ζωής.
Κάτι ακόμα και τελείωσα. Σήμερα το ευαγγέλιο έχει και μια προφητεία. Ποια προφη-
τεία; Ότι τα πάντα θ᾿ αλλάξουν, αλλά ένας θα μείνη. Θα μείνη ο Χριστός! Πολλοί θα τον πο-
λεμήσουν, λέει η προφητεία. Θ᾿ ακονίσουν τα μαχαίρια και τις γλώσσες τους, θα κάνουν το
παν για να τον ξερριζώσουν μέσα από τις καρδιές.
Μα ο Χριστός δεν ξερριζώνεται· είνε βαθειά ριζωμένη η πίστι (βλ. Λουκ. 2,34).
Δεν βλέπετε τι έγινε; Άθεοι πολέμησαν την Εκκλησία, μα βλέπεις τώρα οι εκκλησίες
γεμίζουν. Κι όταν περνούν τα άγια κλαίνε! Ο Χριστός θα ζη εις αιώνας αιώνων.
Τελειώνω. Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας·
Είμαστε με το Χριστό; Τον αγαπούμε και τον πιστεύουμε η τον απορρίπτουμε και του παμε κόντρα; Να ξέρουμε πάντως πολύ καλά – και γράψτε το· όποιος πάει κόντρα με το Χριστο, θα γίνη στάχτη! Γι᾿ αυτό κοντά στο Χριστο! Μαζί με τους αγγέλους, με τους αγίους,με τον άγιο Συμεών και την αγία Άννα που εορτάζουν σήμερα.
Κοντά στο Χριστό μικροί και μεγάλοι.
Διότι ο Χριστός είνε ο Θεός·
ον,παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας· αμήν.
(†) επίσκοπος Αυγουστίνος
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, που έγινε στον ι. ναό Αγ. Νικολάου Αμμοχωρίου - Φλωρίνης την Κυριακή 2-2-1986.
Λόγος εἰς τὴν ὑπαπάντην τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς τὸν Συμεῶνα τὸν Θεοδόχον - Κυρίλλου ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων
ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ-Ἁγίου ‘Ἠσυχίου Ἱεροσολύμων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου