ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ  ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ Όταν ο Άγιος Βασίλειος ήταν επίσκοπος Καισάρειας  ο Ιουλιανός ο παραβάτης,  ο ασεβής και διώκτης των Χριστιανών, θέλησε να πάει στην Περσία να πολεμήσει πέρασε κοντά από την Καισαρεία.  Ο Άγιος Βασίλειος γνωρίζοντας τον από την Αθήνα όπου ήταν συμφοιτητές πήγε μαζί με τον λαό να τον τιμήσει.  Ο Ιουλιανός απαίτησε να του δωρίσει, αφού ο Άγιος δεν είχε τίποτε άλλο, τρεις από τους κριθαρένιους άρτους του.  Ο Άγιος το έκανε και ο Ιουλιανός διέταξε τους υπηρέτες να ανταμείψουν τη δωρεά και να δώσουν χόρτο από το λειβάδι.  Ο Άγιος Βασίλειος βλέποντας την καταφρόνηση του βασιλιά του είπε «εμείς, βασιλιά ότι μας ζήτησες από κείνο που τρώμε σου το προσφέραμε κι εσύ μας αντάμειψες από κείνο που τρως».  Τότε ο Ιουλιανός θύμωσε πάρα πολύ και απείλησε, ότι όταν θα επιστρέψει από την Περσία νικητής, θα κάψει την πόλη και τον λαό θα τους πάρει δούλους.  Όσο για τον ίδιο τον Άγιο Βασίλειο θα τον ανταμείψει όπως πρέπει. Ο Άγιος Βασίλειος όταν πήγε

Βίος και Πολιτεία του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου   Ο Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε το 329 ή 330 στην Καισάρεια της Καππαδοκίας σε οικογένεια πλούσιων γαιοκτημόνων ως δεύτερο τέκνο, το οποίο ακολούθησαν επτά, από τα οποία δύο έγιναν επίσκοποι, δηλαδή ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβαστείας. Ο πατέρας του, Βασίλειος και αυτός, ήταν αξιόλογος ρητοροδιδάσκαλος στην Νεοκαισάρεια του Πόντου και η μητέρα του, Εμμέλεια, προερχόταν από σπουδαία οικογένεια Καισαρέων, που διέπρεπε στα γράμματα και τα πολιτικοστρατιωτικά αξιώματα. Αμέσως μετά την γέννησή του ο Βασίλειος μεταφέρθηκε στα Άννησα του Πόντου, όπου μεγάλωσε με την επίβλεψη της μητέρας του και της γιαγιάς του Μακρίνας, η οποία τον μύησε στην ευσέβεια και την Παράδοση της Εκκλησίας. Τα πρώτα γράμματα έμαθε (335/7) από τον πατέρα του στην Νεοκαισάρεια. Το 341/3 ήρθε στην Καισάρεια για την εγκύκλια μόρφωση, όπου γνώρισε τον Γρηγόριο Θεολόγο, και περί το 346/7 ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη για συμπλήρωση των σπουδών του.  Ί

Για την  Πρωτοχρονιά Anthony  Bloom  Ο Κύριος μας έδωσε να ζήσουμε μέχρι το τέλος ακόμα ενός χρόνου της ζωής μας και τώρα μπαίνουμε σ΄αυτόν τον καινούργιο χρόνο, διακηρύττοντας την πίστη μας, όχι μόνο στον Θεό γενικά, αλλά και στη βασιλεία του Θεού, την οποία προσδοκούμε να έρθει – πρώτα απαρατήρητα στις ψυχές μας για να φανερωθεί κατόπιν μέσα από μας με δόξα και νίκη - σ΄όλο το κόσμο. Τα πρώτα λόγια της παράκλησης για την Πρωτοχρονιά που μόλις ψάλαμε ήταν: ΄΄Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Άγιου Πνεύματος΄΄.  Εισερχόμαστε σ’ αυτό το χρόνο πιστεύοντας ότι αυτός μπορεί να ανήκει στη βασιλεία του Κυρίου. Τί σημαίνει αυτό ;  Κοιτάζουμε πίσω στον περασμένο χρόνο και οι προσευχές που μόλις κάναμε, διαβάσαμε και ψάλαμε, μιλούν για μετάνοια και ευγνωμοσύνη. Για μετάνοια, επειδή όλοι μας, καθένας από μας, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων, αλλά και του περασμένου, ήμασταν ανάξιοι του ονόματος του ανθρώπου, του ονόματος του χριστιανού, της αγάπης του

  Ρημαγμένες ψυχές από τις βαθυστόχαστες θεωρίες.  (Φώτης Κόντογλου) Σύγχυση και ταραχή και χάος ανάμεσα στα έθνη! Ταραχή και σάστισμα και χάος και στους ανθρώπους, έναν – έναν. Που να βρεθεί κανένας να πορεύεται στη ζωή του μ’ έναν υψηλόν σκοπό, με σταθερότητα και ελπίδα! Σπάνιο πράγμα. Οι σημερινοί άνθρωποι έχουνε γίνει οι περισσότεροι κάποια πλάσματα άδεια από κάθε ζωντανή ιδέα, που να τους κάνει να αρμενίζουνε μέσα στο πέλαγος της ζωής χαρούμενοι και ζωηροί, σαν το καράβι που είναι φορτωμένο με καλό φορτίο, και, γεμάτο ελπί­δα και λαχτάρα, τραβά κατά το περιπόθητο λιμάνι, ανάμεσα σε ξέ­ρες κι άγρια βραχόνησα. Σήμερα βρίσκει κανένας συχνά μπροστά του ανθρώπους που είναι τόσο κούφιοι από κάθε τι, που να απορεί, γιατί δεν πίστευε να υπάρχει στον κόσμο τόση ανοησία, τόση στενομυαλιά, τόση στενοκάρδια και μικρολογία.  Σ’ αυτές τις στεγνές ψυχές δεν υπάρχει τί­ποτα που να σε ζεστάνει, ας είναι και το παραμικρό. Δεν μιλώ για εξαιρετικά αισθήματα, για κάποια σπάνια

 Όσιος Σίμων ο Μυροβλύτης (†1257) Ούτος ό όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Σίμων, ότι μεν είναι άγιος και θεοφόρος και σημειοφόρος, το ηξεύρομεν βεβαιότατα από τους ασκητικούς αγώνας, οπού ηγωνίσθη επί γης, και από τα θαύματα οπού ετέλεσε και ζών και μετά θάνατον, και μάλιστα από το εξαίρετον χάρισμα οπού του έδωκεν ο Θεός να αναβλύζει μύρον ό τάφος του, καθώς ποτέ και του μεγαλομάρτυρας Δημητρίου του Μυροβλύτου∙ ότι μεν είναι τοιούτος ό όσιος Σίμων, το ηξεύρομεν, λέγω, βεβαιότατα∙ ποία δε ητον ή πατρίς του, και ποίοι ήσαν οί γονείς του, και ποταπή εστάθη ή ανατροφή του και ή παιδαγωγία του, δεν μας το φανέρωσε καμία ιστορία, ουδέ παράδοσις∙ προς τούτοις ουδέ που πρώτον έκαμεν αρχήν των ασκητικών του αγώνων. Μακαριά υπακοή Εις δε το Άγιο Όρος του Άθωνος ελθών, πόσην προθυμία είχε εις την αρετή, αυτά τα πράγματα το έδειξαν ύστερον ότι ερχόμενος εδώ, δεν φρόντισε άλλο, παρά να εύρη πνευματικόν γέροντα δια να υποταχθεί, ηξεύροντας την συμβουλήν του θείου εκείνου πα