ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΤΟ  ΜΥΣΤΗΡΙΟ  ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ 

               Πολλοί άνθρωποι δεν αντελήφθησαν τον σκοπό της ενανθρωπήσεως του Χριστού.
Μεταξύ αυτών ανήκουν και πολλοί Χριστιανοί που εκκλησιάζονται και ισχυρίζονται πώς ζουν πνευματική ζωή.

           Μερικοί θεωρούν τον Χριστό μεγάλο φιλόσοφο που αποκάλυψε υπέροχες αλήθειες στον κόσμο.
 Άλλοι τον θεωρούν υπέροχο παιδαγωγό που αντιμετώπισε άριστα τον άνθρωπο και τα προβλήματά του.
 Άλλοι έναν θαυματοποιό που ευεργέτησε τους ανθρώπους με την θεραπεία από τις βασανιστικές τους ασθένειες.
 Άλλοι τον θεωρούν απαράμιλλο κοινωνικό αναμορφωτή που έφερε τεράστιες αλλαγές στις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε.
Υπάρχουν ακόμη και άλλοι που τον θεωρούν μύστη, ή αρχηγό μιας θρησκείας, έστω και της πιο τέλειας.

          Ο Χριστός όμως είναι όλα αυτά, αλλά δεν είναι μόνον αυτά. 

Δεν είναι απλώς φιλόσοφος που αποκάλυψε αλήθειες, 
αλλά είναι αυτός ο Ίδιος η αλήθεια.
 Δεν είναι απλώς παιδαγωγός, 
αλλά ο μοναδικός σωτήρ των ανθρώπων. 
Δεν ήλθε ακόμη στον κόσμο για να κάνει θαύματα,
 έκανε όμως θαύματα για να αποδείξει στους συγχρόνους του ότι ήλθε. 
Δεν είναι κοινωνικός αναμορφωτής,
 άλλά σωτήρας του προσώπου. 
Δεν είναι ακόμη απλώς ένας αρχηγός μιας τέλειας θρησκείας, 
αλλά είναι η κεφαλή μας και η ζωή μας.
   
         Όλα αυτά δείχνουν τον σκοπό της θείας ενανθρωπήσεως του Χριστού.
Δεν ήλθε ο Κύριος για να φέρει κάτι καινό (καινούριο), αλλά να γίνει Αυτός ο Ίδιος το καινόν, να δείξει ότι Αυτός είναι η ζωή.

         Ο Χριστός έγινε άνθρωπος όχι για να διδάξει μερικές ξεχασμένες αλήθειες, ούτε για να ευεργετήσει απλώς τον άνθρωπο, αλλά για να τον ενώσει με τον Θεό, δηλαδή να ενώσει στο Πρόσωπό Του υποστατικά την ανθρώπινη φύση και την θεία φύση (διά του Προσώπου Του να ενώσει τον άνθρωπο με όλη την Αγία Τριάδα).

         Ο Χριστός γεννιέται μέσα στους πιστούς με την πίστη και σαρκώνεται με τις αρετές.
 Όλη η εν Χριστώ ζωή, η πνευματική ζωή, είναι ζωή αναγεννήσεως, δηλαδή γεννήσεως του Χριστού μέσα μας και αναγεννήσεώς μας εν Αυτώ.

 Γι’ αυτό οι άγιοι της Εκκλησίας νοιώθουν πάντοτε τον Χριστό στην καρδιά τους και εορτάζουν παντοτινά Χριστούγεννα

         Γεννιέται ένα ερώτημα: Τι νόημα έχει η ενανθρώπηση του Χριστού στην σημερινή κοινωνία και ποια σημασία έχουν αυτά που ελέχθησαν για τον σημερινό άνθρωπο;
Το ερώτημα αυτό τίθεται, γιατί βρισκόμαστε κάθε μέρα σε μια αδήριτη πραγματικότητα, που κινείται έξω από τον ζωήρυτο χυμό της Ορθοδόξου Παραδόσεως.

         Έπαυσε η σημερινή κοινωνία και ο σημερινός άνθρωπος να κινείται γύρω από τον Θεάνθρωπο Χριστό και έχει υψώσει τον άνθρωπο σε Θεό.
Θεοποίησε την εξυπνάδα του, τις οικονομικές και κοινωνιολογικές ικανότητές του.
 Οι περισσότεροι Χριστιανοί ζούμε τα Χριστούγεννα μάλλον στην επιφάνειά τους χωρίς να ανταποκρίνονται σε εσωτερικές καταστάσεις. Για τους πολλούς τα Χριστούγεννα είναι μια εορτή που εξυπηρετεί τις κοινωνικές και ψυχολογικές ανάγκες του ανθρώπου, μια εορτή τυλιγμένη μέσα στον ρομαντισμό, στις ωραίες αναμνήσεις των παιδικών χρόνων, στον συναισθηματικό διάκοσμο, στα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα (πού δεν πρέπει να καταργηθούν!!) στην ανταλλαγή ευχών.
 Έτσι κατήντησε για τους πολλούς μια εορτή χωρίς εσωτερική, πνευματική αναφορά.

          Δεν θέλουμε να διατυπώσουμε μελαγχολικές σκέψεις, αλλά να εκφράσουμε μια μεγάλη αισιοδοξία.
 Ότι μόνον με τον Θεάνθρωπο Χριστό, που θα Τον βιώνουμε εσωτερικά, θα λάβει νόημα η ζωή μας και θα γιορτάζουμε πραγματικά Θεοφάνια. 
Γιατί ο ίδιος ο Χριστός γίνεται όχι μόνον Δώρο του Θεού στον άνθρωπο, αλλά και του ανθρώπου στο Θεό και του ανθρώπου προς τον άνθρωπο".

Μητροπολίτης  Ναυπάκτου - Ιερόθεος  Βλάχος